Αν και χαμένος, ο τραμπισμός εμποδίζει
την παραμικρή επιστροφή των ΗΠΑ
στην « ομαλότητά » τους !
Του Γιώργου Μητραλιά
Αν πιστέψουμε τα καλά μας διεθνή ΜΜΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν στην « ομαλότητα » και, φυσικά, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι κιόλας παρελθόν. Με λίγα λόγια, είναι μια απλή παρένθεση ή μάλλον ένα ατύχημα καταδικασμένο να ξεχαστεί και να μην αφήσει ίχνη στην ιστορία της « πιο μεγάλης δημοκρατίας του κόσμου ». Κατά συνέπεια, είναι εντελώς λογικό για τα καλά μας ΜΜΕ να πάψουν να ενδιαφέρονται για αυτό το πρόσωπο που εξάλλου, « ζει τις τελευταίες μέρες του στο Λευκό Οίκο » και οι ενέργειες του οποίου δεν παρουσιάζουν πλέον κανένα ενδιαφέρον και άρα...αποσιωπούνται επιμελώς.
Τίποτα πιο παραπλανητικό και αναληθές από αυτή την σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα της παρούσας μεταβίβασης εξουσίας στις ΗΠΑ μια και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα αυτής της χώρας. Πράγματι, πώς τολμούν τα διεθνή ΜΜΕ να κάνουν λόγο για “επιστροφή στην ομαλότητα” των ΗΠΑ όταν γνωρίζουμε ότι ο Τραμπ πρόσθεσε 11 εκατομμύρια πρόσθετες ψήφους (!) στο εκλογικό του αποτέλεσμα του 2016;
Και επίσης, όταν το 72% των ψηφοφόρων του πιστεύουν ακλόνητα ότι οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου ήταν στημένες και το 62% από αυτούς ενθαρρύνουν τον Τραμπ να μην παραδεχτεί τη νίκη του Μπάϊντεν; Πώς αυτά τα ΜΜΕ θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο Τραμπ δεν ήταν παρά μια ατυχής “παρένθεση”, όταν οι δημοσκοπήσεις που αυτά τα ίδια ΜΜΕ δημοσιεύουν -χωρίς όμως να τις σχολιάζουν- μας λένε ότι υπάρχουν 52 εκατομμύρια φανατικοί οπαδοί του Τραμπ που τον θεωρούν νικητή των προεδρικών εκλογών και οι περισσότεροι από αυτούς δηλώνουν “έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους” για να τον δουν να συνεχίζει να βρίσκεται στο Λευκό Οίκο;
Και επίσης, πώς τα ίδια ΜΜΕ μπορούν να ισχυρίζονται ότι η τύχη του Τραμπ κρίθηκε οριστικά και ότι οι ενέργειές του είναι άνευ σημασίας (και άρα, δεν αξίζουν να καλύπτονται από τον τύπο), όταν αυτός ο Τραμπ κλιμακώνει καθημερινά τις “νόμιμες” και λιγότερο νόμιμες -πραξικοπηματικές και μη- κινήσεις του για να παραμείνει γατζωμένος στην εξουσία; Και πώς λοιπόν μπορούν να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι “δραστηριότητες” του Τραμπ όπως π.χ. η εξέταση, πριν από λίγες μέρες στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, από τον Τραμπ και τους συμβούλους του, του ενδεχομένου να κηρύξει ...στρατιωτικό νόμο (!) παρουσιάστηκε σαν να ήταν μια απλή “ιδιοτροπία| ή ακόμα χειρότερα λογοκρίθηκε και αποσιωπήθηκε, αντί να γίνει τεράστιο πρωτοσέλιδο και να σπείρει τον πανικό στις καγκελαρίες όλου του κόσμου; Συμπερασματικά, πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η πολύ επικίνδυνη ακραία υποτίμηση και υποβάθμιση αυτών των συνεχών βίαιων επιθέσεων ενάντια στα θεμέλια της δημοκρατίας όταν τα ΜΜΕ, και κυρίως οι πολιτικές ελίτ της χώρας, δεν τις παίρνουν στα σοβαρά και αρκούνται να τις χαρακτηρίζουν συστηματικά...παραξενιές ή καπρίτσια ενός καραγκιόζη;
Θα μας πουν ότι αυτά που ο Τραμπ σκέφτεται και κάνει δεν έχουν πια μεγάλη σημασία καθώς δεν διαθέτει πια τα μέσα για να υλοποιήσει τα αντιδημοκρατικά του σχέδια. Προφανώς, αυτό το επιχείρημα είναι όντως σοβαρό. Όμως, τι να πούμε για αυτά που σκέφτονται και κάνουν όχι ένα άτομο αλλά οι ηγέτες του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και ακόμα περισσότερο, τα δεκάδες εκατομμύρια των αποφασισμένων και φανατισμένων υποστηρικτών του Τραμπ ; Πώς, για παράδειγμα, μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι τα διεθνή ΜΜΕ επιβάλλουν συστηματικά ένα ολοκληρωτικό μπλακ άουτ σε πληροφορίες τεράστιας σημασίας που αφορούν αυτά που συμβαίνουν στα τρίσβαθα της αμερικανικής κοινωνίας ; Όπως για παράδειγμα, όλες αυτές τις πληροφορίες των τελευταίων ημερών σχετικά με τον διαρκώς αυξανόμενο πειρασμό των Ρεπουπλικάνων και των Πολιτειών που αυτοί κυβερνούν...να αποσχιστούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην περίπτωση που ο Τζό Μπάϊντεν γίνει πρόεδρος της χώρας ;
Απλές φαντασιόπληκτες φήμες ; Κάθε άλλο, όταν ξέρουμε ότι π.χ. είναι ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος του Τέξας Allen West που συντάχθηκε με δεκάδες εκλεγμένους αντιπροσώπους του κόμματός του που πρεσβεύουν την απόσχιση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ρίχνοντας την ιδέα μιας « νέας Ένωσης των Πολιτειών που μοιράζονται τις ίδιες αξίες ». Απλός ευσεβής πόθος κάποιων ονειροπαρμένων ηγετών ; Κάθε άλλο όταν γνωρίζουμε ότι, σύμφωνα με πολύ πρόσφατη δημοσκόπηση, το 53 % των Τεξανών Ρεπουμπλικάνων τάσσεται υπέρ της απόσχισης της (μεγάλης) Πολιτείας τους αν ο Μπάϊντεν γίνει τελικά πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών !...(2)
Για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα : Ούτε η ειβολή στρατιωτικού νόμου ούτε η απόσχιση των Ρεπουμπλικανικών Πολιτειών έχουν πιθανότητες να υλοποιηθούν στις παρούσες συνθήκες. Ωστόσο, θα ήταν όχι μόνο ανεύθυνο αλλά και -κυρίως- εγκληματικό να μην λάβουμε υπόψη και να μην προετοιμαστούμε να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους « πειρασμούς » του Τραμπ και του « λαού » του. Γιατί ; Μα, επειδή η μόνη βεβαιότητα που μπορούμε να έχουμε στους καιρούς μας, είναι ότι...δεν υπάρχει πια καμιά βεβαιότητα. Και επίσης, επειδή τα πάντα μπορούν από εδώ και πέρα να συμβούν σε μια χώρα σαν τις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες που συγκλονίζονται από καταστροφικές υγειονομικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και ηθικές κρίσεις, και η κοινωνία των οποίων είναι διχασμένη, πολωμένη και ριζοσπαστικοποιημένη όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Φυσικά, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι όλοι αυτοί, συμπεριλαμβανομένων και των διεθνών ΜΜΕ, που στα τέσσερα τελευταία χρόνια, έκαναν τα πάντα για να προστατέψουν τον Τραμπ, αρνούμενοι να πληροφορήσουν την κοινή γνώμη για τις αμέτρητες και απίστευτες « ιδιορρυθμίες » και λοιπές αντιδημοκρατικές, ρατσιστικές, αυταρχικές, μισογυνικές και φασιστικές παρεκτροπές του, πρεσβεύουν σήμερα τον κατευνασμό αντί να σημαίνουν γενικό συναγερμό. Ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους στο μεσοπόλεμο έκλειναν τα μάτια μπροστά στην καταστροφή που ερχόταν και ασκούσαν τη διαβόητη πολιτική κατευνασμού απέναντι στον Χίτλερ. Καμιά αμφιβολία πως και στις δυο περιπτώσεις, αυτή η εκπληκτική...διακριτικότητα εξυπηρετούσε τον ίδιο σκοπό: Να αποφύγουν πάση θυσία να βγάλουν τα άπλυτα των κατεστημένων ελίτ στη φόρα και να εμποδίσουν τους από κάτω να έλθουν να αναστατώσουν το φαγοπότι των από πάνω.
Λοιπόν, επιστρέψτε στις εργασίες σας καθώς όλα βαίνουν καλώς. Ή όπως το έλεγε ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσάμπερλεν κατά την επιστροφή του από το Μόναχο όπου είχε υπογράψει, μαζί με τον Γάλλο ομόλογό του Νταλαντιέ, τη διαβόητη Συμφωνία του Μονάχου που άφηνε ελεύθερο το πεδίο στον Χίτλερ: “Καλοί μου φίλοι,...γυρίστε στα σπίτια σας και πάρτε ένα καλό ήσυχο ύπνο” (Go home and get a nice quiet sleep. »). Και τόσο το χειρότερο για εκείνους που επιμένουν να καλούν σε συναγερμό τις ποικίλες εκφάνσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, προειδοποιώντας τες για τον θανατερό κίνδυνο που εξακολουθεί και θα εξακολουθήσει να αντιπροσωπεύει ο Ντόναλντ Τραμπ. Τον ίδιο Τραμπ που ένας γηραιός έκδηλα ελευθεριακός αριστεριστής που ακούει στο όνομα Νοάμ Τσόμσκι δεν διστάζει -πολύ δίκαια- να χαρακτηρίσει “πιο επικίνδυνο εγκληματία της ανθρώπινης ιστορίας”!
Σημειώσεις
1. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική της « διακριτικότητας » με την οποία τα ΜΜΕ μεταχειρίζονται τις χειρότερες αντιδημοκρατικές και πραξικοπηματικές προκλήσεις του Τραμπ, είναι ο το λιγότερο « περίεργος » και ατυπικός τρόπος, που επέλεξαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης για να παρουσιάσουν την είδηση αυτής της -κατά τα φαινόμενα, θυελλώδους- συνάντησης στο Οβάλ Γραφείο. Η μεγάλη αμερικανική εφημερίδα προτίμησε να θάψει αυτό που ήταν μάλιστα ένα μεγάλο δικό της δημοσιογραφικό σκουπ : Το σχετικό άρθρο της ήταν πολύ μικρό και ο τίτλος του δεν πρόδιδε διόλου ότι ο Τραμπ και οι σύμβουλοί του είχαν συζητήσει την σκοπιμότητα να επιβάλλει... « Στρατιωτικό Νόμο » !
2. Είναι αξιοσημείωτο ότι η παρούσα αναζωπύρωση των αποσχιστικών πειρασμών από μέρους των Ρεπουμπλικάνων διαδέχεται εκείνους ορισμένων Δημοκρατικών στο αποκορύφωμα της προεδρίας του Τραμπ. Έτσι, τον Απρίλη του 2020, είχαμε αναφερθεί στη ειδική περίπτωση της Καλιφόρνιας σε μια στιγμή που ενισχύονταν εκεί οι αποσχιστικές τάσεις (βλέπε το άρθρο μας Ο πυρομανής Τραμπ πιάνει δουλειά πυρπολώντας ό,τι απομένει από την αμερικάνικη δημοκρατία ! : https://www.contra-xreos.gr/