Απόφαση της Τέταρτης Διεθνούς

Πόλεμος στην Ουκρανία:
Αλληλεγγύη στην ουκρανική αντίσταση,
ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς

1. Εξέλιξη του πολέμου

• Σήμερα είναι τρεις μήνες που τα στρατεύματα του Πούτιν εισέβαλαν στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα του εδάφους της, ιδιαίτερα στα ανατολικά και στο νότο της χώρας, ενώ υπέστη σοβαρή ήττα στην περιοχή του Κιέβου.

• Οι Ουκρανοί αντέταξαν μια εκπληκτική και μαζική αντίσταση, που συνδύασε ένοπλη και μή ένοπλη πάλη, στρατό, ομάδες τοπικής άμυνας, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και νέες μορφές αυτοοργάνωσης. Έλαβαν όπλα, ανθρωπιστική βοήθεια και πληροφόρηση από τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι πρώτες επιτυχίες της αντίστασης αυτής ριζοσπαστικοποίησαν τις ουκρανικές ελπίδες για μια ήττα της ρώσικης επίθεσης. Οι πολίτες των κατεχόμενων περιοχών συνεχίζουν να διαδηλώνουν κατά της κατοχής και παρατηρούνται και αντάρτικες ενέργειες σε ορισμένες περιοχές.

   Οι στρατιώτες που σκοτώθηκαν και από τα δύο στρατόπεδα υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες, το ίδιο και τα θύματα από τον άμαχο ουκρανικό πληθυσμό. Τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει οι ρωσικές δυνάμεις είναι πολλά και αποδεδειγμένα, όπως στην Μπούτσα, στο Ιρπίν και σε άλλες πόλεις. Η πολιορκία των πόλεων από το ρώσικο στρατό ηθελημένα προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων κατοίκων από στερήσεις και πείνα, ιδιαίτερα στη Μαριούπολη. Δώδεκα εκατομμύρια πολίτες έχουν μετακινηθεί, από τους οποίους πέντε εκατομμύρια προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

• Η σύγκρουση έχει επιφέρει μαζικές υλικές καταστροφές από τυφλούς βομβαρδισμούς σε πολιτικές και στρατιωτικές ζώνες, ενώ ορισμένες πόλεις έχουν σχεδόν ισοπεδωθεί.

• Μια αναπροσαρμογή της επίθεσης αποφασίστηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν στις αρχές Απριλίου, με στόχο να προσαρτήσει το σύνολο του Ντονμπάς και τη βιομηχανική πόλη και λιμάνι της Μαριούπολης, καθώς και το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα στο νότο, στη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά και σε αυτές τις περιοχές, οι Ουκρανοί συνεχίζουν να αντιστέκονται.

2. Η θέση μας: υποστήριξη στον ουκρανικό αγώνα για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία, σε συνθήκες ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης

• Η εισβολή του Πούτιν είναι ένας επιθετικός πόλεμος, που έχει για στόχο να υποτάξει το ουκρανικό έδαφος σε ρώσικο έλεγχο, μέσα στο πλαίσιο της επαναφοράς ενός μεγαλο-ρώσικου ιμπεριαλιστικού σχεδίου.

• Οι Ουκρανοί διεξάγουν έναν αγώνα εθνικής απελευθέρωσης ενάντια στην εισβολή. Υποστηρίζουμε το δικαίωμά τους στην αντίσταση, ακόμα και στρατιωτική, και είμαστε αλληλέγγυοι με την επιλογή τους να το κάνουν. Υποστηρίζουμε το δικαίωμά τους να εξοπλιστούν και, επομένως, να λάβουν και τα όπλα που χρειάζονται για να αντισταθούν ενάντια σε έναν πολύ πιο ισχυρό στρατό.

• Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται στο πλαίσιο μιας νέας ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Στον πόλεμο αυτόν, ο δυτικός ιμπεριαλισμός, εκπροσωπούμενος από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, πήρε θέση και υποστηρίζει οικονομικά και υλικά την αντίσταση της Ουκρανίας. Αυτό σαφώς ενίσχυσε την αντίσταση και βελτίωσε τις προοπτικές της.

• Καταγγέλλουμε τον προφανή στόχο των ηγετών των ΗΠΑ και της ΕΕ να προσανατολίσουν τον πόλεμο με βάση τα δικά τους συμφέροντα: η προοπτική ενός δεύτερου αφγανικού εφιάλτη για τη Ρωσία ανοίγει ήδη τεράστιες δυνατότητες αύξησης των στρατιωτικών προϋπολογισμών, ανάπτυξης νέων στρατιωτικών τεχνολογιών, επέκτασης του ΝΑΤΟ και βελτίωσης της παγκόσμιας γεωστρατηγικής θέσης των ΗΠΑ. Ο στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν το πεδίο μάχης της Ουκρανίας για να πραγματοποιήσουν τους γεωπολιτικούς τους στόχους.

• Προς το παρόν, οι δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η Ρωσία και το ΝΑΤΟ, έχουν αποφύγει κάθε άμεση σύγκρουση, που θα μπορούσε να καταλήξει σε έναν ενδο-ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κανείς δεν έχει συμφέρον από μια τέτοια κλιμάκωση, αλλά θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης. Ένα τέτοιο σενάριο παγκόσμιου πολέμου συνιστά αντικειμενικό κίνδυνο στην ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού. Θα ήταν καταστροφικό για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη και αντιτασσόμαστε σε κάθε τέτοια κλιμάκωση που θα μπορούσε να μετατρέψει τον πόλεμο αυτόν σε άμεση ενδο-ιμπεριαλιστική σύγκρουση.

• Ως επαναστάτες και διεθνιστές, υποστηρίζουμε πως η έξοδος από τη λογική της ενδο-ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης και κλιμάκωσης είναι η αντίσταση των λαών από τα κάτω: για την αυτοδιάθεση και ενάντια στις ξένες εισβολές. Η επιλογή των Ουκρανών να αντισταθούν εμπόδισε τη γρήγορη προσάρτηση που ήθελε η Ρωσία. Η ήττα του ρώσου εισβολέα από τον ουκρανικό λαό θα ήταν το καλύτερο σενάριο για τους αγώνες για αυτοδιάθεση και ενάντια στους κάθε λογής ιμπεριαλισμούς. Η ενίσχυση της ουκρανικής αντίστασης και των αντιπολεμικών κινημάτων στη Ρωσία (και στη Λευκορωσία) είναι οι δύο αναγκαίοι παράγοντες για να πραγματοποιηθεί το σενάριο αυτό.

• Η εισβολή του Πούτιν έδωσε τεράστια ώθηση στο επεκτατικό πρόγραμμα του ΝΑΤΟ, με τη Σουηδία και τη Φιλανδία να ζητούν την ένταξή τους σε αυτό. Εμείς αντιτασσόμαστε σε αυτή τη δυναμική: απορρίπτουμε τις λογικές των στρατιωτικών συνασπισμών και εργαζόμαστε για μια νέα διευρωπαϊκή έννοια ασφάλειας με βάση την αυτοδιάθεση, τις ισότιμες σχέσεις μεταξύ των λαών, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσία, για κατεπείγουσες συνθήκες αποπυρηνικοποίησης και για διάλυση του ΝΑΤΟ και του ΟΣΣΑ.

• Επίσης, απορρίπτουμε τις συνθήκες, τους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς και τις πολιτικές της ΕΕ και καταγγέλουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται για να υποτάξουν τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης μέσα από νεοαποικιακές σχέσεις. Οι αντιφάσεις ανάμεσα στο ουκρανικό αίτημα για “γρήγορη και δίκαιη” ευρωπαϊκή ένταξη και στην πραγματικότητα των κριτηρίων της ΕΕ θα έπρεπε να μας βοηθήσει να θέσουμε το ζήτημα νέων συνθηκών για ευρωπαϊκές σχέσεις που βασίζονται στη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό της αγοράς και στο φορολογικό και κοινωνικό ντάμπινγκ.

• Θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα κίνημα από τα κάτω, για μια δίκαιη και μόνιμη ειρήνη, σε αλληλεγγύη με τον αγώνα των λαών της Ουκρανίας και της Ρωσίας ενάντια στην εισβολή του Πούτιν και στις στρατηγικές του ΝΑΤΟ, για μια δίκαιη ειρήνη και για την αυτοδιάθεση της Ουκρανίας.

• Απαιτούμε την επείγουσα μεταφορά των στρατιωτικών προϋπολογισμών προς τις ζωτικές ανάγκες ενός οικοσοσιαλιστικού μετασχηματισμού του κόσμου, που βασίζεται στην κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη και ενάντια σε όλες τις νεοαποικιακές σχέσεις.

3. Πολιτικές τάσεις στην Ουκρανία

• Ο Ζελένσκι και η κυβέρνησή του είναι μια νεοφιλελεύθερη δύναμη, που συνδέεται με τμήματα της ουκρανικής ολιγαρχίας. Η απρόσμενη εκλογική του επιτυχία, το 2019, έγινε πάνω στη βάση της κριτικής της διαφθοράς και με την ελπίδα μιας ειρηνικής διευθέτησης του υβριδικού πολέμου που είχε ήδη προκαλέσει πάνω από 15.000 νεκρούς από το 2014 και σε ένα πλαίσιο βαθιάς κρίσης όλων των πολιτικών κομμάτων, η οποία συνδεόταν και με μια άνοδο των κοινωνικών συγκρούσεων και των κινητοποιήσεων της κοινωνίας των πολιτών.

• Ο ουκρανικός πληθυσμός είναι ενωμένος στην αντίσταση με όλα τα μέσα κατά της ρωσικής εισβολής. Πολλοί αγωνιστές(-στριες), σοσιαλιστές και αναρχικοί, εντάχθηκαν στις δυνάμεις εδαφικής άμυνας. Ως διεθνιστές αγωνιστές, εμείς υποστηρίζουμε τους συντρόφους αυτούς που έκαναν αυτή την επιλογή.

• Ταυτόχρονα, οι Ουκρανοί αυτοοργανώνονται για να δώσουν στήριξη στα θύματα του πολέμου. Λαϊκές πρωτοβουλίες ξεκίνησαν για να βρεθούν καταφύγια, κοινωνική στέγη και υπηρεσίες φύλαξης παιδιών για τους πρόσφυγες και για τους ανθρώπους που μετακινήθηκαν στο εσωτερικό της χώρας, για να τους προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες περίθαλψης και ψυχολογικής στήριξης, μετακινήσεις και πολλά άλλα. Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι μια εμπειρία νέων τύπων κοινωνικής οργάνωσης, που θα μπορούσαν να έρθουν σε ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη οπισθοδρόμηση των είκοσι τελευταίων ετών. Αλλά προσκρούουν πάντα στο κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό καθεστώς που προστατεύει τους ολιγάρχες.

• Στη παρούσα φάση του πολέμου, είναι κυρίως οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί που υποφέρουν περισσότερο στα χέρια του ρώσικου στρατού. Αυτοί(ες) στρατεύονται μαζικά στην ένοπλη και πολιτική άμυνα, γεγονός που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του Πούτιν ότι η “επιχείρηση” έχει για σκοπό να προστατέψει τις εθνικές μειονότητες. Υποστηρίζουμε το δικαίωμα των πληθυσμών στην δημοκρατική αυτοδιάθεση, χωρίς εθνικούς ή ξένους εξαναγκασμούς.

• Η οικοδόμηση μιας ουκρανικής εθνικής ταυτότητας είναι μια κυρίαρχη πολιτική τάση, μια προοδευτική ιστορικά αντίσταση ενάντια σε αιώνες ρώσικης κυριαρχίας. Το αίσθημα αυτό έχει πάρει συχνά τα χρώματα του αντικομμουνισμού, πράγμα που συνδέεται με την καταπίεση κατά την περίοδο της ΕΣΣΔ. Αυτό δεν μπορεί να ξεπεραστεί παρά μόνο με ένα ριζοσπαστικό δημοκρατικό κίνημα με στόχο την ενίσχυση μιας ειρηνικής Ουκρανίας. Η λαϊκή αντίσταση και η νίκη κατά της ρωσικής εθνικής καταπίεσης θα έπρεπε να επιτρέψουν μια συλλογική οικειοποίηση των αντιφατικών ερμηνειών των μαύρων σελίδων της ουκρανικής ιστορίας, από τους ιστορικούς και από τα διάφορα πολιτικά ρεύματα, που πραγματεύονται όλες τις καταπιέσεις και όλα τα παλαιότερα εγκλήματα. Αλλά αυτό απαιτεί επίσης και την ενίσχυση μιας μεταπολεμικής Ουκρανίας απελευθερωμένης από τον ολιγαρχικό καπιταλισμό και τις κοινωνικά καταστροφικές πολιτικές.

• Είναι σαφές πως το πλαίσιο της βίας και της ενίσχυσης του εθνικού αισθήματος που δημιούργησε η εισβολή ευνοεί την “αντιρώσικη” και εθνικιστική ιδεολογία της ακροδεξιάς. Ταυτόχρονα, η μαζική στράτευση των ρωσόφωνων Ουκρανών και των Ρομά στην άμυνα της χώρας, καθώς και η άμεση κινητοποίηση των πολιτών στην ένοπλη και στην πολιτική αντίσταση, δημιουργούν ένα δυναμικό για μια πιο προοδευτική επίλυση των πολιτιστικών και γλωσσικών ζητημάτων, που εκμεταλλεύτηκε η άκρα δεξιά κατά τα τελευταία χρόνια.

• Πολλές γυναίκες εντάχθηκαν εθελοντικά στις ένοπλες δυνάμεις. Όπως το λένε οι ουκρανές φεμινίστριες, αυτές ξέρουν τί είδους μέλλον προσφέρει το καθεστώς Πούτιν στις φεμινίστριες και στους ΛΟΑΤΚΙ. Νά γιατί η πρώτη τους επιλογή είναι να αγωνιστούν για την ήττα του.

• Στο πλαίσιο του πολέμου και της πολεμοχαρούς ατμόσφαιρας, η έμφυλη κοινωνία τείνει να εξελιχθεί προς πιο πατριαρχικές μορφές, περιορίζοντας τις γυναίκες στους χώρους της φροντίδας και τους άντρες στις μάχες, ενώ αυξάνουν και οι σεξιστικές, βίαιες και αντιδραστικές συμπεριφορές (κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ). Από το 2014, το βάρος της κοινωνικής αναπαραγωγής σε μια βαθιά νεοφιλελεύθερη κοινωνία πέφτει όλο και περισσότερο πάνω στις γυναίκες, στο βαθμό που οι κοινωνικές παροχές αποδιαρθρώνονται. Τμήμα αυτού του πλαισίου είναι και η μαζική ανάπτυξη στην Ουκρανία της βιομηχανίας των παρένθετων μητέρων. Μετά τη ρωσική εισβολή, η προσφυγή στο βιασμό και στη σεξουαλική βία ως πολεμικό όπλο άφησε στις γυναίκες βαθιά τραύματα, ειδικά με τις αθέλητες εγκυμοσύνες για τις οποίες δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε κατάλληλες φροντίδες. Υποστηρίζουμε τις φεμινιστικές συλλογικότητες που εργάζονται για να βοηθήσουν τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν όλα τα περίπλοκα τραύματα τους.

• Ε ίναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που δημιουργήθηκε η νέα σοσιαλιστική ΜΚΟ Sotsialnyi Rukh (Κοινωνικό Κίνημα). Υποστηρίζουμε τον προσανατολισμό τους, που περιλαμβάνει ανοιχτές επικρίσεις των μέτρων που έχουν ληφθεί στο όνομα του επείγοντος χαρακτήρα της πολεμικής κατάστασης, των μεταρρυθμίσεων του εργατικού δικαίου για να διευκολυνθούν οι απολύσεις εργαζομένων, της παραβίασης του κώδικα εργασίας, καθώς και ενός διεφθαρμένου δικαστικού συστήματος και δημοσίου τομέα που επιτρέπει στους ολιγάρχες και στους άλλους καπιταλιστές να αποφεύγουν να πληρώνουν μισθούς και φόρους ή να σέβονται την περιβαλλοντική νομοθεσία. Οικοδομούν μια λαϊκή αντίσταση κατά του εισβολέα, αντίσταση που ριζώνει στην αλληλεγγύη με τους αγώνες των εργαζομένων και τις ισότιμες σχέσεις (φεμινιστικές, αντιρατσιστικές, αντισεξιστικές) μέσα στο λαό. Κάνουν μια σημαντική καμπάνια για τη διαγραφή του εξωτερικού χρέους της Ουκρανίας.

• Τα ανεξάρτητα συνδικάτα εργαζομένων είναι επίσης παράγοντας κλειδί για την οικοδόμηση της αντίστασης καθώς και μιας εναλλακτικής πρότασης στο αστικό και φιλελεύθερο σχέδιο για την Ουκρανία.

• Οι δεσμοί αυτών των προοδευτικών δυνάμεων (ιδιαίτερα των συνδικάτων και των φεμινιστριών) με το αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία και τη Λευκορωσία θα είναι κρίσιμης σημασίας για να ανοίξουν προοδευτικές εναλλακτικές απέναντι στις κυρίαρχες ενδο-ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και διευθετήσεις.

4. Το πολιτικό κλίμα στη Ρωσία και το αντιπολεμικό κίνημα

• Η επανενεργοποίηση του μεγαλορώσικου ιμπεριαλισμού έχει επίσης πολιτικές επιπτώσεις και μέσα στο ρωσικό κράτος. Ο Πούτιν επωφελείται από την οργουελική του “ειδική επιχείρηση” για να πνίξει ακόμα περισσότερο τη ρωσική κοινωνία. Η πολιτική του είναι τόσο επιθετικά ιδεολογική (μεγαλο-ρώσικη εθνικιστική και “αντιναζί”) όσο και συστηματικά κατασταλτική. Θέλει να θέσει τέλος και για πολύ καιρό σε κάθε εσωτερική αντιπολίτευση.

• Η εκπαίδευση και τα ΜΜΕ έχουν μεταρρυθμιστεί έτσι ώστε να προωθούν τις αυταρχικές και ιμπεριαλιστικές αξίες και να εξαλείψουν κάθε αντιπολίτευση. Τα ανεξάρτητα συνδικάτα και τα δίκτυα ακτιβιστών, οι αγωνιστές ΛΟΑΤΚΙ και περιβαλλοντολόγοι, όλοι τους αντιμετωπίζουν αυξημένη καταστολή.

• Αυτές οι οπισθοδρομικές τάσεις κάνουν το ρωσικό καθεστώς να εξελίσσεται προς το νεοφασισμό, μέσα στον οποίο καταργούνται σταδιακά οι τυπικές δημοκρατικές διαδικασίες.

• Παρόλα αυτά, μερικοί τομείς της ρωσικής κοινωνίας επέδειξαν εξαίρετο θάρρος και αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Πούτιν. Κατά τις πρώτες μέρες του πολέμου, αυθόρμητες διαδηλώσεις έγιναν σε πολλές ρώσικες πόλεις ενάντια στην εισβολή. Καταστάλθηκαν σκληρά. Άνθρωποι συνεχίζουν να διαμαρτύρονται και έχουν καταδικαστεί σε πρόστιμα, σε φυλάκιση ή εκφοβίζονται στους χώρους δουλειάς ή σπουδών τους.

• Μερικοί στρατιώτες αρνούνται να πάρουν μέρος σε αυτό που αποκαλείται “ειδική επιχείρηση” και ο ρώσικος στρατός έχει να αντιμετωπίσει λιποταξίες και αρνήσεις πειθαρχίας. Οι περισσότεροι στρατιώτες που χρησιμοποιούνται και πεθαίνουν στην Ουκρανία προέρχονται από εθνικές μειονότητες της Ρωσίας που, έχοντας και μειωμένες πιθανότητες εύρεσης εργασίας, δυσκολεύονται να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία.

• Σήμερα, το μικρό φεμινιστικό κίνημα παίζει ρόλο κλειδί στην καταγγελία της εισβολής και στην αλληλεγγύη με την Ουκρανία, συμβάλλοντας στο συντονισμό πρωτοβουλιών σε εθνική κλίμακα.

• Το κίνημα των μητέρων των στρατιωτών παίζει επίσης σημαντικό ρόλο, καθώς δίνει φωνή σε αυτές και αυτούς που επικρίνουν τον πόλεμο και την προπαγάνδα του Πούτιν.

• Ταυτόχρονα, πράξεις σαμποτάζ, των οποίων η προέλευση δεν είναι ακόμα σαφής, έχουν περιπλέξει το έργο του ρωσικού κράτους και δείχνουν ότι η αντίθεση προς τον πόλεμο είναι πολύ πιο σημαντική απ’όσο εκφράζεται δημοσίως.

• Επίσης, υπήρξε ένα εντυπωσιακό σαμποτάζ της ρωσικής επιμελητείας στη Λευκορωσία. Το καθεστώς του Μινσκ χαρακτήρισε το σαμποτάζ αυτό ως τρομοκρατία, που επιφέρει τη θανατική ποινή. Οι Λευκορώσοι αγωνιστές υποστηρίζουν επίσης τους Ρώσους λιποτάκτες και τάσσονται κατά της συνεργασίας ή μιας μελλοντικής συμμετοχής της Λευκορωσίας στη ρωσική εισβολή. Τα ανεξάρτητα συνδικάτα, που οργάνωσαν διαμαρτυρίες κατά του πολέμου, καταστάλθηκαν πολύ σκληρά , ενώ ακόμα και αυτή η λειτουργία τους τίθεται υπό αμφισβήτηση.

• Η σοσιαλιστική και επαναστατική αριστερά στη Ρωσία, και ειδικά το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα, έχει να παίξει σημαντικό ρόλο, οικοδομώντας μια αγωνιστική αντιπολίτευση στο καθεστώς του Πούτιν, δημιουργώντας σχέσεις αλληλεγγύης με τους Ουκρανούς αγωνιστές, αλλά και ολάκερο το κόσμο. Αντιμετωπίζουν αυξανόμενη καταστολή και θα πρέπει να δουλέψουν σε συνθήκες ημιπαρανομίας.

• Ορισμένοι σοσιαλιστές, φεμινίστριες και άλλοι αγωνιστές, αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα, αλλά συνεχίζουν να δουλεύουν από την εξορία για να οικοδομήσουν μια ριζοσπαστική εναλλακτική στη Ρωσία. Δεσμευόμαστε να τους υποστηρίξουμε.

5. Τα καθήκοντά μας πέρα από την Ουκρανία και τη Ρωσία

• Ως δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, εκφράζουμε και οργανώνουμε την υποστήριξή μας στην ένοπλη και μη ένοπλη ουκρανική αντίσταση, ενώ παραμένουμε ανεξάρτητοι από τις κυβερνήσεις μας και τα ιμπεριαλιστικά τους προγράμματα και κίνητρα, στα οποία ασκούμε κριτική. Δεν εμποδίζουμε οποιαδήποτε πρωτοβουλία συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτόνομης αντίστασης του ουκρανικού λαού.

• Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης με τους Ουκρανούς και τις Ουκρανές και ενάντια στην εισβολή του Πούτιν, κάνοντας γνωστά στους Ουκρανούς πρόσφυγες και σε όσους εξοργίζονται με την επίθεση αυτή, τα δικά μας συνθήματα και τις ιδέες μας ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς, για το σοσιαλισμό και την αυτοδιάθεση.

• Υποστηρίζουμε και οικοδομούμε πρωτοβουλίες από τα κάτω που προσφέρουν υλική και ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία.

• Καταγγέλλουμε τις πολιτικές που έχουν ως στόχο να επωφεληθούν από τον πόλεμο στην Ουκρανία για να εξυπηρετήσουν το δυτικό ιμπεριαλισμό. Αντιτασσόμαστε σε όλους τους όρους που επιβάλλονται από τις δυτικές κυβερνήσεις με στόχο να βγάλουν κέρδη και να υποτάξουν την Ουκρανία στις σφαίρες οικονομικής και στρατιωτικής τους επιρροής.

• Αντιτασσόμαστε στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, που αποτελεί μέρος ενός προγράμματος αυξημένου μιλιταρισμού που είχε ξεκινήσει και πριν από την εισβολή του Πούτιν. Είμαστε κατά του ΝΑΤΟ και του ΟΣΣΑ, για τη διάλυσή τους, για να φύγει η κάθε χώρα από τις συμμαχίες αυτές και αντιτασσόμαστε ρητά στην επέκτασή τους.

• Εκφράζουμε και οργανώνουμε την αλληλεγγύη μας με τους πρόσφυγες και προσφύγισες της Ουκρανίας, ζητώντας να τελειώσουν και όλες οι διακρίσεις και να ανοίξει η πολιτική των συνόρων για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες όλων των προελεύσεων. Η αναγκαστική εξορία των Ουκρανών προκάλεσε μεγάλη λαϊκή και αυτοοργανωμένη αλληλεγγύη στις γειτονικές χώρες, ιδιαίτερα στην Πολωνία. Η μεταχείριση που επεφύλαξε η ΕΕ σήμερα στους Ουκρανούς πρόσφυγες θα πρέπει να υιοθετηθεί ως ενιαία πρακτική για όλους τους αιτούντες άσυλο.

• Υποστηρίζουμε τις δράσεις που γίνονται άμεσα κατά των Ρώσων ολιγαρχών. Αυτοί προστατεύονται από την αδιαφάνεια και την αδικία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, από το τραπεζικό απόρρητο, από τη φυγή κεφαλαίων και τη θεσμοποιημένη φοροδιαφυγή, από τα οποία επωφελούνται όλες οι ολιγαρχίες, μαζί τους και η ουκρανική. Δεν υποστηρίζουμε μακροχρόνιες κυρώσεις που θα είχαν για στόχο να “αιμοραγήσει” ή να “εξασθενίσει” η Ρωσία, με συνέπεια επομένως να αυξηθεί η φτώχεια μέσα στο ρωσικό πληθυσμό.

• Καταπολεμούμε κάθε ρωσοφοβία, που θα συνέδεε το λαό ή την κουλτούρα της Ρωσίας με τις πράξεις της κυβέρνησής της.

• Επισημαίνουμε την αντίφαση ανάμεσα στην υποστήριξη του ουκρανικού αγώνα από τις δυτικές κυβερνήσεις και τη συνενοχή τους στην καταπίεση του κούρδικου λαού από την Τουρκία, στην καταπίεση του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ, και όλα τα άλλα καταπιεσμένα έθνη στον κόσμο.

6. Οι κύριοι άξονές μας

• Για την ήττα της ρωσικής εισβολής. Απόσυρση των ρώσικων στρατευμάτων από την Ουκρανία.

• Υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης, σε όλες τις μορφές της.

• Για την άμεση διαγραφή του ουκρανικού χρέους.

• Κάτω ο Πούτιν! Στήριξη του ρωσικού αντιπολεμικού κινήματος. Αλληλεγγύη με τους λιποτάκτες του ρωσικού στρατού και απόδοση της ιδιότητας του πρόσφυγα σε όλους.

• Ενάντια στον επεκτατισμό και τον παρεμβατισμό του ΝΑΤΟ, καθώς και του ΟΣΣΑ, που καθοδηγείται από τη Ρωσία. Ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς.

• Αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες και τις προσφύγισες της Ουκρανίας όλων των προελεύσεων, και προσφορά πρακτικής βοήθειας που τους είναι απαραίτητη βραχυχρόνια και μακροχρόνια, παίρνοντας υπόψη ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι γυναίκες και παιδιά.

• Για μια μετάβαση προς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για να τελειώνουμε με τις εξαρτήσεις και τους εκβιασμούς των παραγωγών πετρελαίου και αερίου. Μεταβίβαση των στρατιωτικών προϋπολογισμών προς επενδύσεις για γρήγορη απο-ανθρακοποίηση της οικονομίας κάτω από λαϊκό έλεγχο.

• Για μια σοσιαλιστική Ευρώπη απελευθερωμένη από στρατιωτικούς συνασπισμούς και από κάθε νεοαποικιακή σχέση. Για μια επαναστατική οικοσοσιαλιστική εναλλακτική στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στην καταστροφή της ζωής στον πλανήτη μας.

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς

24 Μαΐου 2022

Μετάφραση: ΤΠΤ