Ελευθεροτυπία, Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Λουδοβίκος Στρος-Καν
του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Με το ενδιαφέρον επικεντρωμένο στις συνθήκες σύλληψης, κράτησης και προσαγωγής του Ντομινίκ Στρος-Καν, καθώς και στην επόμενη μέρα του ΔΝΤ, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες κάποιες άλλες λεπτομέρειες από την ιδιωτική ζωή τού μέχρι χθες ευρισκόμενου στην ηγεσία του μεγαλύτερου διεθνούς οικονομικού οργανισμού.
Μάθαμε λοιπόν ότι το ζεύγος Στρος-Καν ζει σε μονοκατοικία πέντε δωματίων με πέντε μπάνια, αξίας 4 εκατ. δολαρίων, στην Τζορτζτάουν των ΗΠΑ, και διαθέτει δύο διαμερίσματα στη Γαλλία 260 τ.μ και 380 τ.μ., μία μεζονέτα και ένα εξοχικό στο Μαρακές του Μαρόκου, το οποίο αγόρασαν για 500.000 ευρώ το 2000.
Ο ίδιος ο Στρος-Καν λαμβάνει από το ΔΝΤ 442.000 ευρώ το μήνα, αφορολόγητα (!) και άλλα 79.120 δολάρια ως έξοδα παραστάσεως (!). Λεφτά, ας μην το ξεχνάμε, τα οποία προέρχονται από τους Αμερικανούς φορολογούμενους. Σαν αυτούς του Ουισκόνσιν, που καλούνται να θυσιαστούν για τα δημοσιονομικά της Πολιτείας, μιας και η αμερικανική κυβέρνηση είναι ο βασικός χρηματοδότης του ΔΝΤ.
Τα οικονομικά του Στρος-Καν και της πλούσιας συζύγου του δεν θα είχαν το παραμικρό ενδιαφέρον, αν το ΔΝΤ και ο εκάστοτε με ανάλογες αποδοχές επικεφαλής του δεν κούναγαν επιτιμητικά το δάκτυλο στις φτωχές χώρες του Νότου, όπως έκανε ο Στρος-Καν, λέγοντας, στο λογοκριμένο από τα διεθνή τηλεοπτικά μέσα απόσπασμα, ότι «οι Ελληνες είναι βουτηγμένοι στα σκ...» και δεν ζητούσε να μειωθούν οι μισθοί στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα στο όνομα της... ανταγωνιστικότητας.
Αυτό είναι και το πραγματικό, μεγάλο σκάνδαλο του ΔΝΤ! Κλιμάκια του διεθνούς οργανισμού, οι απανταχού «τρόικες» -η Ε.Ε. δεν διαφέρει από τον μισητό οργανισμό του οποίου το όνομα ανέλαβε να καθαρίσει, με άλλοθι το «σοσιαλιστικό» του παρελθόν ο, Στρος-Καν-, στέλνονται στις πρωτεύουσες του κόσμου και μέσα από πολυτελή ξενοδοχεία μοιράζουν συνταγές εξυγίανσης, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες στα εκατομμύρια ανθρώπων που καταδικάζονται σε αργό... θάνατο, με περικοπές μισθών, κατάργηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών και τόσα άλλα καταγεγραμμένα με λεπτομέρειες στο ποινικό μητρώο του ΔΝΤ.
Εγραφε το 2002 ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζότζεφ Στίγκλιτς, στο βιβλίο του «Η μεγάλη αυταπάτη» (εκδόσεις Λιβάνη): «Τα προγράμματα του ΔΝΤ (...) διαμορφώνονται με σύντομες αποστολές, κατά τις οποίες τα μέλη του προσωπικού του μελετούν αριθμούς στα υπουργεία Οικονομικών και στις κεντρικές τράπεζες, ενώ συγχρόνως αναπαύονται σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων στις πρωτεύουσες. Η διαφορά αυτή δεν είναι απλώς συμβολική - δεν μπορεί κανείς να γνωρίσει και να αγαπήσει ένα έθνος αν δεν βγει στην ύπαιθρο. Δεν θα έπρεπε να βλέπουν την ανεργία ως στατιστική και μόνο, ως οικονομική "καταμέτρηση των απωλειών", των ακούσιων απωλειών στον αγώνα (...) για διασφάλιση της εξόφλησης των δυτικών τραπεζών. Οι άνεργοι είναι άνθρωποι, με οικογένειες, η ζωή των οποίων επηρεάζεται -και μερικές φορές καταστρέφεται- από τις οικονομικές πολιτικές που συνιστούν και, στην περίπτωση του ΔΝΤ, ουσιαστικά επιβάλλουν κάποιοι ξένοι».
Αλλωστε, εκτός από τον Στρος-Καν του ΔΝΤ, υπάρχουν και οι εγχώριοι μιμητές του, όπως ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, ο οποίος, ως άλλη.... Μαρία Αντουανέτα, έφτασε να πει ότι «θα πεινάσουμε», αν δεν συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις...
Η πολιτική και οικονομική ελίτ θυμίζει όλο και περισσότερο τον προκλητικό βίο της αριστοκρατίας, παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης, όταν ξεκομμένοι από την πραγματικότητα στους κήπους των Βερσαλιών, οι Λουδοβίκοι και οι παρατρεχάμενοί τους οργίαζαν, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, την ίδια στιγμή που ο λαός του Παρισιού πεινούσε...