Όχι στην εισβολή της Ουκρανίας από τον Πούτιν!

Υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης!

Αλληλεγγύη με τη ρώσικη αντίσταση στον πόλεμο!

Ανακοίνωση του Εκτελεστικού Γραφείου της 4ης Διεθνούς

1. Ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου 2022, ο ρωσικός στρατός άρχισε να εισβάλει στην Ουκρανία, βομβαρδίζοντας το εσωτερικό της χώρας και διασχίζοντας τα βόρεια, ανατολικά και νότια σύνορά της, κατευθυνόμενος προς την πρωτεύουσα, Κίεβο. Η επίθεση αυτή έχει ήδη προκαλέσει πολλούς θανάτους, αμάχων και στρατιωτικών. Ο ουκρανικός στρατός και ο πληθυσμός αμύνονται, πολλές πόλεις αντιστέκονται στον εισβολέα. Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, αλλά η αντίσταση συνεχίζεται. Ο ουκρανικός λαός αντιστέκεται, με όπλα και χωρίς όπλα..

Η αναγνώριση από το Κρεμλίνο, τρεις μέρες νωρίτερα, της «ανεξαρτησίας» των λεγόμενων «λαϊκών δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και η επίσημη είσοδος του ρωσικού στρατού στα εδάφη αυτά ήταν απλώς το πρελούδιο μιας εισβολής που έχει σαν στόχο την πλήρη καθυπόταξη της γειτονικής χώρας.

Είναι μια στρατιωτική εισβολή στο έδαφος ενός αρχαίου καταπιεσμένου έθνους, από ένα καπιταλιστικό, ολιγαρχικό, αυταρχικό και ιμπεριαλιστικό καθεστώς, του οποίου στόχος είναι η παλινόρθωση της ρωσικής αυτοκρατορίας.

2. Ο Πούτιν ποτέ δεν έκρυψε τον μεγαλορώσικο εθνικισμό του και, από το 2014, πήρε συγκεκριμένα μέτρα για να πλήξει την κυριαρχία της Ουκρανίας. Ο σοβινιστικός του ψευδο-ιστορικός λόγος, με τον οποίο προσάπτει στην οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ότι συγκρότησε «τρεις διακριτούς σλαβικούς λαούς: το ρώσικο, τον ουκρανικό και τον λευκορώσικο, αντί του μεγάλου ρωσικού έθνους», δεν είναι πρόσφατη επινόηση.

Η εισβολή στην Ουκρανία βρίσκεται στη συνέχεια της σοβινιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Μεγάλης Ρωσίας, που ξεπήδησε σε διαφορετικό πλαίσιο και κατά φάσεις μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ: από τη χρήση του «ενεργειακού πολέμου» (παίζοντας με τις τιμές και με τους εναλλακτικούς αγωγούς) έως την εργαλειοποίηση των συγκρούσεων εθνικών μειονοτήτων -όπως στη Μολδαβία (με τη συγκρότηση της «Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας» με τη στήριξη του ρώσικου στρατού το 1990-91) και στη Γεωργία (με τη συγκρότηση της «Δημοκρατίας της Αμπχαζίας» το 1992) και αργότερα τον πόλεμο με τη Γεωργία για τον έλεγχο της Νότιας Οσετίας (2008)- αλλά και με τους άμεσα κατασταλτικούς πολέμους όπως ο πόλεμος για την κατοχή της Τσετσενίας (1994-1996 και 1999-2009). Κάθε φορά, ο στόχος είναι να στηριχτούν τα συμφέροντα του Κρεμλίνου ή να καταληφθούν εδάφη. Όμως συνολικά, οι δεκαετίες του Πούτιν (μετά το 2000) αντιστοιχούν στην (αν)οικοδόμηση ενός ισχυρού κράτους (ελεγχόμενου από τους ολιγάρχες) που εκσυγχρονίζει τη στρατιωτική του μηχανή, δημιουργώντας μια ευρωασιατική οικονομική ένωση -με τις στρατιωτικές της διαστάσεις. Μια νέα φάση ξεκίνησε το 2014 με την ουκρανική κρίση και την πτώση του Γιανουκόβιτς (που περιγράφηκε ως «φασιστικό πραξικόπημα» υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ) και ακολουθήθηκε από την προσάρτηση της Κριμαίας και τη δημιουργία των αποσχιστικών «Δημοκρατιών» στο ουκρανικό Ντονμπάς, οι οποίες ελέγχονται από φιλορώσους μισθοφόρους. Η στρατιωτική στήριξη που δόθηκε στον Λουκατσένκο στη Λευκορωσία ενάντια στη λαϊκή εξέγερση του 2020, όπως και η στρατιωτική επέμβαση (μέσω του ΟΣΣΑ -Οργάνωση του Συμφώνου για τη Συλλογική Ασφάλεια) για να «ομαλοποιηθεί» το Καζακστάν το Γενάρη φέτος, επέτρεψαν στον Πούτιν να αισθανθεί πιο ισχυρός, μέσα στο πλαίσιο της αμερικανικής ήττας στο Αφγανιστάν και των ανοικτών διαιρέσεων των μελών του ΝΑΤΟ για τα ενεργειακά ζητήματα (αγωγοί αερίων).

Η Ουκρανία είναι μια ανεξάρτητη χώρα που έχει κρατήσει ένα καθεστώς τυπικά δημοκρατικό. Η Ρωσία έχει ένα αυταρχικό και κατασταλτικό κοινοβουλευτικό σύστημα, με ακροδεξιούς βουλευτές στη Δούμα. Στην Ουκρανία, οι ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις ήταν πολύ ορατές κατά τις διαδηλώσεις του Μαϊντάν το 2014. Η ρωσική εισβολή κινδυνεύει να ενισχύσει τις σημερινές ακροδεξιές δυνάμεις, τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία. Τα κορυφαία στελέχη των ακροδεξιών και νεοφασιστικών δυνάμεων διεθνώς υποστηρίζουν ανοιχτά τον Πούτιν.

Η εισβολή στην Ουκρανία έχει σαφώς ως στόχο να εγκαταστήσει ένα καθεστώς μαριονέτα, υπάκουο στο Κρεμλίνο και στον Βλαντίμιρ Πούτιν.

3. Η προπαγάνδα του Πούτιν επιχείρησε να δικαιολογήσει την επίθεση λέγοντας ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά θα έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ (στο οποίο έχουμε αντιταχθεί ήδη από την ίδρυσή του) είναι ένα εργαλείο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του, που στήθηκε στην αρχή ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και στην κομμουνιστική Κίνα. Λογικά, θα έπρεπε να είχε διαλυθεί όταν διαλύθηκε και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, τον Ιούλιο του 1991, αλλά οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ, όχι μόνο διαιώνισαν την ύπαρξή του, αλλά και συνέχισαν την επέκτασή του. Απορρίπτουμε την ανταγωνιστική λογική των εξουσιών των καπιταλιστικών κρατών, η οποία οδηγεί στη συσσώρευση όλο και πιο ισχυρών εξοπλισμών. Αυτό είναι που κινητοποιεί και την αντίθεση στο ΝΑΤΟ ενός μεγάλου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού -και αυτό δεν απασχολεί τον Πούτιν! Ωστόσο, σε μερικές χώρες, που είχαν αποικιστεί από τον τσαρισμό ή που είχαν υποθαχτεί στην ΕΣΣΔ, η ένταξη στο ΝΑΤΟ υποστηρίχτηκε και από τους πληθυσμούς τους, με την ελπίδα ότι αυτή θα προστάτευε την ανεξαρτησία τους. Εμείς υποστηρίζουμε, αντίθετα, την εξάλειψη των ανισοτήτων, την αναγκαία κοινωνική, περιβαλλοντική και δημοκρατική ανάπτυξη ως μέσον για την υποστήριξη της ειρήνης.

Η πάλη κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ ανατολικά περνάει σήμερα μέσα από την ανυποχώρητη υπεράσπιση των εθνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών που απειλούνται από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό.

Απαιτούμε τη διάλυση του ΝΑΤΟ, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα που θέτει η απόπειρα προσάρτησης της Ουκρανίας από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, ο οποίος αρνιέται ακόμα και την ύπαρξη του έθνους αυτού -ο Πούτιν διατείνεται πως δεν είναι παρά εφεύρεση του Λένιν και των μπολσεβίκων. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός απλώς επωφελείται από τη φυγή προς τα εμπρός του νέου τσάρου του Κρεμλίνου.

Υποστηρίζουμε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ουκρανικού λαού και την προστασία των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων της χώρας. Ούτε η Ρωσία, ούτε το ΝΑΤΟ, δεν θα στηρίξουν τα δικαιώματα αυτά. Απαιτούμε τη διάλυση όλων των στρατιωτικών βάσεων έξω από τις χώρες προέλευσής τους, τη διάλυση του ΝΑΤΟ, που είναι υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, και του ΟΣΣΑ -Οργάνωση του Συμφώνου για τη Συλλογική Ασφάλεια- που είναι υπό τη ρωσική ηγεσία. Η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων πρέπει να απορριφθεί αποφασιστικά σε όλα τα επίπεδα.

Την ώρα που η απολύτως επείγουσα ανάγκη σε παγκόσμιο επίπεδο έπρεπε να είναι η πάλη κατά της επιταχυνόμενης κλιματικής αλλαγής, η ανάπτυξη των στρατιωτικών τυχοδιωκτισμών και όλο και πιο εξελιγμένων οπλικών συστημάτων από τους ιμπεριαλιστές, δείχνει στους λαούς την ανάγκη να απαλλαγούν από τους ανεύθυνους ηγέτες τους και να αλλάξουν την ίδια τη λειτουργία της κοινωνίας: Ενάντια στο γενικευμένο ανταγωνισμό που φέρνει ο καπιταλισμός, να επιβάλουμε τη λογική της αλληλεγγύης!

4. Ενώ το 1968, όταν έγινε η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, οι θαρραλέοι Ρώσοι αντίπαλοι της εισβολής ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, την ίδια μέρα που έγινε η εισβολή στην Ουκρανία, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους περίπου 50 ρωσικών πόλεων, αψηφώντας τις αρχές για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην επίθεση του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία. «Όχι στον πόλεμο!», φώναζαν οι διαδηλωτές(-τριες), κατά πλειοψηφία νέοι, που συγκεντρώθηκαν το απόγευμα και βράδυ στους δρόμους και στις κεντρικές πλατείες στις Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Νοβοσιμπίρσκ, Εκατέρινμπουρκ, Κρασνοντάρ ή ακόμα και Μουρμάνσκ. Το 2014, υπήρχε στο ρωσικό πληθυσμό μια γενική στήριξη για την προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά σήμερα υπάρχει αμφισβήτηση ακόμα και μέσα στο κατεστημένο, και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει και στην πτώση του Πούτιν.

170 Ρώσοι δημοσιογράφοι και ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής στη Ρωσία έγραψαν μια ανοικτή επιστολή που καταδικάζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που ξεκίνησε η Ρωσική Ομοσπονδία στην Ουκρανία. «Ο πόλεμος ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα γίνει μέθοδος επίλυσης διενέξεων και τίποτα δεν τον δικαιολογεί», γράφουν.

Ήδη από την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων, το καθεστώς προχώρησε σε χιλιάδες συλλήψεις και η αστυνομία κακοποίησε τους διαδηλωτές που συνέλαβε. Επίσης διέταξε να περιοριστεί η πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία κατηγορούνται ότι «παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, όπως και τα δικαιώματα και ελευθερίες των ρώσων πολιτών»!

Παρά την καταστολή, το αντιπολεμικό κίνημα συνεχίζει να αναπτύσσεται στη Ρωσία! Αξίζει την αλληλεγγύη του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.

5. Μπροστά στον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι ευθύνη όλων των αγωνιστών του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών κινημάτων, όλων όσων κινητοποιούνται ενάντια στον πόλεμο, να υποστηρίξουν την αντίσταση του καταπιεσμένου ουκρανικού έθνους. Για να σταματήσει ο πόλεμος, πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις στο καθεστώς του Πούτιν και να υποστηριχθεί η Ουκρανία να αντιμετωπίσει την επίθεση.

• Άμεση απόσυρση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων από όλη την ουκρανική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων και των περιοχών που έχουν καταληφθεί από το 2014.

• Αλληλεγγύη και στήριξη στην ένοπλη και την άοπλη αντίσταση του ουκρανικού λαού. Ενίσχυση του με τα όπλα που ζητάει ο ουκρανικός λαός για να παλέψει ενάντια στον ρώσο επιδρομέα στο έδαφός του. Είναι η στοιχειώδης αλληλεγγύη με τα θύματα της εισβολής ενός πολύ πιο ισχυρού αντιπάλου.

• Υποστήριξη όλων των μορφών αυτοοργάνωσης για την αμοιβαία βοήθεια και την αντίσταση του ουκρανικού πληθυσμού.

• Υποστήριξη των κυρώσεων που ζητάει η ουκρανική αντίσταση ενάντια στη Ρωσία, για να περιοριστεί η ικανότητα του Πούτιν να συνεχίσει την τωρινή του επιδρομή και γενικότερα την πολεμοχαρή του πολιτική. Απόρριψη όσων κυρώσεων πλήττουν περισσότερο το ρωσικό λαό απ’ό,τι την κυβέρνηση και τους ολιγάρχες.

• Άνοιγμα των συνόρων, για να γίνουν δεκτοί οι πληθυσμοί που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, παρέχοντάς τους την συγκεκριμένη βοήθεια που χρειάζονται βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, παίρνοντας ιδιαίτερα υπόψη το γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητά τους είναι γυναίκες και παιδιά.

• Διαγραφή του ουκρανικού χρέους, ανθρωπιστική βοήθεια κατευθεία στις πολιτικές, συνδικαλιστικές και λαϊκές οργανώσεις στην Ουκρανία!

Διεθνιστική αλληλεγγύη

Επιβεβαιώνουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας με όσους κινητοποιούνται κατά του πολέμου στη Ρωσία και με όσους παλεύουν για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.

Τα συμφέροντα των λαών, όπως και το δικαίωμά τους στην ειρήνη και στην ασφάλεια, δεν μπορούν να τα υποστηρίξουν ούτε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ούτε το ΝΑΤΟ ούτε ο ρωσικός και ο κινέζικος ιμπεριαλισμός. Αυτά τα εξαιρετικά σοβαρά αυτά γεγονότα μας θυμίζουν όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να οικοδομήσουμε μια διεθνιστική κινητοποίηση για να δώσουμε στους λαούς μια διαφορετική φωνή από των Κρατών και σε αλληλεγγύη με τον ουκρανικό λαό ενάντια σε όλες τις πολιτικές που τον πλήττουν και τον καταπιέζουν. Οι κυβερνήσεις δεν θα ξεκινήσουν μια τέτοια πορεία προς την ειρήνη. Πρέπει να την οργανώσουμε μόνοι μας.

• Όχι στην καταστολή του αντιπολεμικού κινήματος στη Ρωσία. Να οικοδομήσουμε ενεργητική και ορατή αλληλεγγύη με το κίνημα αυτό. Καλούμε τους ρώσους στρατιώτες να αρνηθούν τη συμμετοχή τους στην εισβολή και να οργανώσουμε την αλληλεγγύη μας προς αυτούς, συμπεριλαμβανομένου και του πολιτικού ασύλου, αν το ζητήσουν.

• Υποστήριξη στις προοδευτικές δυνάμεις που παλεύουν για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη στην Ουκρανία. Να οικοδομήσουμε όλες τις δυνατές σχέσεις για να αναπτυχθεί διάλογος μαζί τους για το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί για μια δίκαιη ειρήνη.

• Για διεθνή αλληλεγγύη με το δικό μας κοινωνικό στρατόπεδο! Να οικοδομήσουμε σχέσεις ανάμεσα στα λαϊκά και εργατικά κινήματα που παλεύουν για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη στη Ρωσία, στην Ουκρανία και στις άλλες χώρες της περιοχής, καθώς και σε διεθνές επίπεδο.

• Μόνο η διεθνής εργατική τάξη, που παλεύει μαζί με όλους/ες τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους για την ειρήνη, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στον καπιταλισμό και τον πόλεμο, μπορεί να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο.

  1η Μαρτίου 2022

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς

Μετάφραση: ΤΠΤ – Περιοδικό “4”