Έξοδος από το ευρώ και αθέτηση πληρωμών
Μια δύσκολη αλλά εφικτή λύση
(Ελευθεροτυπία12.11.11)
«Είναι εμφανές ότι η αθέτηση πληρωμών με ευθύνη του οφειλέτη και η έξοδος από την ΟΝΕ δεν αποτελούν εύκολες επιλογές για την Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της περιφέρειας. Αλλά, ποιες άλλες εναλλακτικές δυνατότητες προσφέρονται σε αυτή τη συγκυρία στις χώρες της περιφέρειας; Παγιδευμένες στην ευρωζώνη απειλούνται με συνεχή λιτότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, υψηλή ανεργία, αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις και απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας.
Εξ ίσου σημαντικό, το δημοκρατικό τους πολίτευμα είναι πιθανό να πληγεί καθώς η διαδικασία λήψης αποφάσεων θα μεταφερθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και άλλα μη εκλεγμένα όργανα της ΕΕ. Η προοπτική για την περιφέρεια είναι οικονομική, κοινωνική και πολιτική συρρίκνωση για το προσεχές μέλλον. Αυτό είναι το αντίτιμο που θα πρέπει να πληρώσουν οι πιο αδύναμες οικονομίες για να παραμείνουν εντός ενός νέου διεθνούς αποθεματικού νομίσματος σχεδιασμένου να υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
Τι κοινό έχουν ο Mario Draghi, o Mario Monti και ο Λουκάς Παπαδήμος; Ο νέος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο πιθανολογούμενος επόμενος Ιταλός Πρωθυπουργός και ο νέος Έλληνας Πρωθυπουργός αποτελούν σε διαφορετικό βαθμό “μέλη” της ευρωπαϊκής “Κυβέρνησης Sachs”. Η αμερικάνικη τράπεζα πράγματι έστησε εδώ και καιρό ένα δίκτυο μοναδικής επιρροής στην Ευρώπη, υπόγειο όσο και δημόσιο.
Μετά από την απόσυρση του σχεδίου δημοψηφίσματος κάτω από τη πίεση των πιστωτών της Ελλάδας, σχηματίστηκε στην Ελλάδα μια νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Προτεραιότητα αυτής της νέας κυβέρνησης είναι να προωθήσει το ευρωπαϊκό «σχέδιο διάσωσης» που αποφασίστηκε στις 27 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες. Αυτή η υποταγή των ελληνικών αρχών στους πιστωτές τους δεν συνιστά μόνο μια πρόσθετη αντιδημοκρατική πράξη σε βάρος του λαού που συνεχίζει να κινητοποιείται ενάντια στα αλλεπάλληλα σχέδια λιτότητας, αλλά και κινδυνεύει να συμπαρασύρει μια ολάκερη χώρα σε μια συλλογική αυτοκτονία.
Με κατάλυση της δημοκρατίας και κατάφωρη παραβίαση της βούλησης του ελληνικού λαού, όπως εκφράστηκε στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 ισοδυναμεί ο διορισμός νέας κυβέρνησης, κατ’ εντολή των δανειστών και με τη βούλα της ΕΕ και των τραπεζιτών. Η νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Λουκά Παπαδήμοδεν είναι μεταβατική, ούτε υπηρεσιακή. Είναι μια κυβέρνηση ανεξέλεγκτων εξωθεσμικών, οργάνων των μεγάλων συμφερόντων που έρχεται να επιβάλει την ποιο βαθιά λιτότητα, τις πιο άγριες περικοπές.
Πολλές εκατοντάδες αγωνιστές της Αριστεράς, φίλοι και άνθρωποι που τον γνώρισαν και εμπνεύστηκαν από τον Κώστα Τζιαντζή, τον δάσκαλο, σύντροφο και φίλο μας, τον συνόδευσαν την Πέμπτη το μεσημέρι στην τελευταία του κατοικία. Μάτια βουρκωμένα και μακρές σιωπές που πλημμύρισαν τον χώρο όταν ακούστηκε και η τελευταία νότα της Διεθνούς εξέφρασαν τον απέραντο θαυμασμό μας για έναν άνθρωπο που η δράση, η σκέψη και η συνολική παρουσία του τον τοποθετούν στις πιο εμβληματικές μορφές της κομμουνιστικής Αριστεράς.
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε την αυγή της 27ης Οκτωβρίου 2011 δεν επιλύει τη κρίση του κυρίαρχου δημόσιου χρέους ή του ευρώ. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν αναβάλουν για αργότερα την ώρα της αλήθειας χωρίς να λύνουν τα προβλήματα με ικανοποιητικό τρόπο. Η CADTM θεωρεί ότι αυτή η συμφωνία είναι απαράδεκτη.
Σήμερα, 26 Οκτώμβρη, η Εθνική Επιτροπή για το λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους δημοσιοποιεί το ιδρυτικό της κάλεσμα. Καλεί όλους τους πολίτες να το υπογράψουν και να κινητοποιηθούν προκειμένου ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους να γίνει επιτέλους αντικείμενο ενός πραγματικά δημοκρατικού διαλόγου σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Επιτροπή απαρτίζεται από είκοσι συνδικαλιστικές οργανώσεις και συλλόγους και υποστηρίζεται από πολλούς κομματικούς σχηματισμούς. Θα δώσει συνέντευξη τύπου στις 2 Νοέμβρη, στη Νίκαια, κατά τη διάρκεια του εναλλακτικού φόρουμ που θα προηγηθεί και θα θέσει σε αμφισβήτηση το G20.
Μέρα και νύχτα διεξάγονται το τελευταίο διάστημα οι συζητήσεις μεταξύ της δημοτικής αρχής και του σωματείου στον δήμο της Πάρλα, με θέμα την τύχη 190 εργαζομένων (που αντιστοιχούν στο ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού του δήμου) και τους οποίους η δημοτική αρχή θέλει να απολύσει υποστηρίζοντας ότι έτσι θα αποφύγει την χρεοκοπία. Η Πάρλα, προάστιο της Μαδρίτης που αναπτύχθηκε εν ριπή οφθαλμού την προηγούμενη 10ετία, δεν είναι και ο μοναδικός δήμος που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας αν κι εκεί η κατάσταση έχει φθάσει στα άκρα με τις ιδιωτικές εταιρείες αποκομιδής σκουπιδιών (που επιλέγηκαν για να μειωθεί το κόστος…) να αξιώνουν δικαστικά την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του δήμου για να πληρωθούν χρήματα που τους οφείλονται. Τουλάχιστον 8.000 δήμοι ακόμη δηλώνουν αδυναμία πληρωμής μισθών των δημοτικών υπαλλήλων ακόμη και λογαριασμών του ηλεκτρικού!
Μέσα σε ένα όργιο παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και ανηλεών συγκρούσεων μεταξύ διαφορετικών κέντρων εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας καθορίζονται οι τελευταίες λεπτομέρειες για την χρεοκοπία του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή ένα γενναίο κούρεμα των ομολόγων ακόμη και της τάξης του 50-60%. Οι ουσιαστικές αποφάσεις θα ληφθούν στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 23 Οκτώβρη στις Βρυξέλλες, ενώ το πιθανότερο είναι πως το σχέδιο θα υποβληθεί για έγκριση και στην σύνοδο των 20 πλουσιοτέρων χωρών του πλανήτη που θα διεξαχθεί στις 3 και 4 Νοέμβρη στη Νίκαια της Γαλλίας.
Στην ακόλουθη συνέντευξη1 ο Daniel Tanuro, συγγραφέας τού βιβλίου Ο ανέφικτος πράσινος καπιταλισμός στις εκδόσεις «Les empêcheurs de penser en rond/La découverte»2 επιστρέφει στο θέμα τής εγγενούς ασυμβατότητας τού καπιταλισμού με τους οικολογικούς κύκλους και τις βασικές αρχές τού οικοσοσιαλιστικού σχεδίου δράσης.
Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη του Λονδίνου ενάντια στη Λιτότητα επιβεβαίωσε αυτό που αρχίζει να γίνεται ευρύτερα αισθητό: μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες ρωμαϊκών θριάμβων του θατσερικού νεοφιλελευθερισμού, το εργατικό και ριζοσπαστικό κίνημα ξανασηκώνει κεφάλι, ανασυντάσσει τις δυνάμεις του και εισβάλει στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Βρετανίας! Τρανή απόδειξη τα γεγονότα που σημάδεψαν το πρώτο σαββατοκύριακο αυτού του Οκτώβρη : 15.000 διαδηλωτές στη Γλασκώβη με πρωτοβουλία των Σκωτσέζικων συνδικάτων, 35.000 στο Μάντσεστερ έξω από το συνέδριο των Συντηρητικών, και στη καρδιά του Λονδίνου, ασφυκτικά γεμάτη η μεγάλη αίθουσα συνεδρίων Camden Center που φιλοξένησε τους πάνω από 700 συνέδρους της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης ενάντια στη Λιτότητα που οργάνωσε ο νέος ριζοσπαστικός σχηματισμός Coalition of Resistance (Συνασπισμός Αντίστασης - 
Στις 15 Οκτωβρίου, ενωμένοι και ενωμένες μέσα στη διαφορετικότητά μας για μια παγκόσμια αλλαγή, απαιτούμε παγκόσμια δημοκρατία: μια παγκόσμια κυβέρνηση του λαού και για το λαό. Εμπνευσμένοι από τις αδελφές και τους αδελφούς μας της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Συρίας, του Μπαχρέϊν, της Παλαιστίνης-Ισραήλ, της Ισπανίας, της Χιλής και της Ελλάδας, απαιτούμε επίσης αλλαγή καθεστώτος: μια αλλαγή παγκόσμιου καθεστώτος. Σύμφωνα με τα λόγια της Ινδής αγωνίστριας Vandana Shiva, απαιτούμε την αντικατάσταση του G8 από εκείνο όλης της ανθρωπότητας: το G7.000.000.
Είναι η πρώτη φορά, μετά από το Φλεβάρη 2003, που ένα κάλεσμα για διεθνή δράση σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία έχει τόσο μεγάλη απήχηση. Στην Ισπανία, από όπου ξεκίνησε η δράση, σχεδόν 500.000 διαδηλωτές γέμισαν τους δρόμους περίπου 80 πόλεων, από τους οποίους οι 200.000 ή και παραπάνω διαδήλωσαν στη Μαδρίτη(2). Δράσεις έγιναν σε πέντε ηπείρους. Πάνω από 80 χώρες και σχεδόν χίλιες πόλεις είδαν να διαδηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και ενήλικες που διαμαρτύρονται ενάντια στη διαχείριση της διεθνούς οικονομικής κρίσης από κυβερνήσεις που σπεύδουν να βοηθήσουν ιδιωτικά ιδρύματα ευθυνόμενα για τη καταστροφή και που επωφελούνται από αυτή για να ενισχύσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές: μαζικές απολύσεις στις δημόσιες υπηρεσίες, άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, πλήγματα στους μηχανισμούς συλλογικής αλληλεγγύης (δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα, δικαιώματα στα επιδόματα ανεργίας, συλλογικές συμβάσεις μεταξύ μισθωτών και εργοδοσίας,…). Παντού η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους αποτελεί το πρόσχημα που χρησιμοποιείται για να ενισχυθεί η λιτότητα. Παντού οι διαδηλωτές καταγγέλλουν τις τράπεζες.
Ήταν τιμή μου που καλέστηκα να μιλήσω στην κατάληψη της Wall Street το βράδυ της Πέμπτης. Επειδή η μικροφωνική (χωρίς καμία ντροπή) απαγορεύεται, και ότι λέω θα πρέπει να επαναλαμβάνεται από εκατοντάδες ανθρώπους έτσι ώστε να μπορούν και οι υπόλοιποι να ακούσουν (γνωστό και ως το «ανθρώπινο μικρόφωνο»), αυτά που στην πραγματικότητα λέω στην Liberty Plaza έπρεπε να είναι πολύ σύντομα. Έχοντας αυτό στο μυαλό, αυτή είναι η ολοκληρωμένη εκδοχή της ομιλίας.