Σειρά: Οι ακυρώσεις χρεών («Σεισάχθειες») στη διάρκεια της ιστορίας (μέρος 1ο)
Η μακρά παράδοση της ακύρωσης του χρέους στην Μεσοποταμία και την Αίγυπτο, από την 3η έως την 1η χιλιετία π.Χ.
Ερίκ Τουσέν
Είναι καθοριστικής σημασίας να διαλύσουμε το παραπέτασμα καπνού της ιστορικής αφήγησης που κατασκευάζουν οι δανειστές και να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια. Γενικευμένες διαγραφές χρεών έχουν συμβεί επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Χαμουραμπί και οι διαγραφές χρέους
Ο Κώδικας του Χαμουραμπί βρίσκεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Αλλά ο όρος “κώδικας” είναι μάλλον ακατάλληλος, αφού ο Χαμουραμπί μας κληροδότησε στην ουσία ένα σύνολο κανόνων και αποφάσεων που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ των δημόσιων αρχών και των πολιτών. Η βασιλεία του Χαμουραμπί, «βασιλιά» της Βαβυλώνας (σημερινό Ιράκ), ξεκίνησε το 1792 π.Χ. και διήρκησε 42 χρόνια. Αυτό που δεν αναφέρουν όμως τα περισσότερα εγχειρίδια ιστορίας, είναι πως ο Χαμουραμπί, όπως και άλλοι κυβερνήτες των κρατών-πόλεων της Μεσοποταμίας, ανακήρυξε επανειλημμένα τη γενική διαγραφή των χρεών των πολιτών προς τις δημόσιες αρχές, τους ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους και τους αξιωματούχους τους. Ο αποκαλούμενος “Κώδικας του Χαμουραμπί” συντάχθηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1762 π.Χ. Ο επίλογος του διακηρύσσει πως “ο ισχυρός δεν μπορεί να καταπιέζει τον αδύναμο, η δικαιοσύνη πρέπει να προστατεύει την χήρα και το ορφανό… έτσι ώστε να αποδίδεται δικαιοσύνη στους καταπιεσμένους”. Χάρη στην αποκρυπτογράφηση πολλών εγγράφων σε σφηνοειδή γραφή, οι ιστορικοί ανακάλυψαν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις για τέσσερις γενικές διαγραφές χρέους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Χαμουραμπί (το 1792, 1780, 1771 και 1762 π.Χ.).
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει -ή μάλλον να προφητέψει- κατά πόσο ο Τραμπ θα παραμείνει πιστός στις –αγριανθρωπικές- προεκλογικές του υποσχέσεις. Αντίθετα όμως, είναι ήδη περισσότερο από βέβαιο ότι η εκλογή του στην προεδρία των ΗΠΑ θα δώσει φτερά στην χειρότερη ακροδεξιά σε όλο τον κόσμο, και φυσικά στην Ευρώπη και στην… Ελλάδα. Έστω λοιπόν και για αυτό μόνο το λόγο, η κατάσταση είναι αρκούντως κρίσιμη και καθιστά ανεύθυνη ή και εγκληματική κάθε συμπεριφορά και τοποθέτηση που υποβαθμίζει τον κίνδυνο, καθησυχάζει τις εύλογες ανησυχίες και παραλύει τη δίκαιη αντίδραση των πολιτών.
Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ) επιβεβαίωσε τη Δευτέρα ότι η παγκόσμια μέση θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά 1,2 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, με τους τελευταίους 12 μήνες να αποτελούν το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί. Το 2016 ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ κατά 0,2 βαθμούς Κελσίου, το οποίο σημειώθηκε μόλις πέρυσι. Μάλιστα, τα τελευταία 16 χρόνια είναι στα 17 θερμότερα έτη που έχουν καταγραφεί ποτέ, μαζί με το 1998. Η προκαταρκτική έκθεση δημοσιεύτηκε νωρίτερα από ό,τι συνήθως, ώστε να συμπέσει με τις συνομιλίες του ΟΗΕ για το κλίμα στο Μαρακές του Μαρόκο.
Πολλές οι εκτιμήσεις και οι αναλύσεις, τα σχόλια και οι τοποθετήσεις για την εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Και έχουν όλες τους ένα κοινό χαρακτηριστικό: ότι αδιαφορούν πλήρως για τις συνέπειες που θα έχει αυτή η εκλογή για τους Αμερικανούς πολίτες, ότι απουσιάζει από αυτές οποιαδήποτε αναφορά στις αντιδράσεις αυτών των πολιτών που είναι σαν να μην υπάρχουν. Με άλλα λόγια, όλες αυτές οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, τοποθετήσεις και εκτιμήσεις «ξεχνούν» όχι μόνο ότι η αμερικανική κοινωνία είναι ταξική, αλλά και ότι μαίνεται σε αυτήν, τώρα περισσότερο παρά ποτέ, η ταξική πάλη και σύγκρουση!...
Πανηγυρική συνεδρίαση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 5, 6 και 7 Νοεμβρίου 2016 στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας 60).
Οι συγκλονιστικές εικόνες κρατικής βίας αλλά και λαϊκής αντίστασης που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί δεν είναι από κάποιο από τα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα της Μέσης Ανατολής, έστω και αν σε αυτές πρωταγωνιστούν οι ένοπλες δυνάμεις της παγκόσμιας υπερδύναμης. Είναι από το ίδιο το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, από τη Βόρεια Ντακότα όπου εδώ και έξι μήνες (!) οι Ιθαγενείς Σιού και οι υποστηρικτές τους κλιμακώνουν αυτό που πιθανόν είναι η πιο χειροπιαστή, σημαντική και σημαδιακή πάλη ενάντια στους πρωταίτιους της κλιματικής καταστροφής, στις πολυεθνικές του πετρελαίου.
Η νέα σύγκρουση Μαδρίτης-Βαρκελώνης αυτή τη φορά για τις… ταυρομαχίες μπορεί να προκαλέσει μειδιάματα μόνο στους αφελείς και στους απληροφόρητους. Όμως, αυτή ειδικά η κρίση δεν προσφέρεται ούτε για μειδιάματα ούτε για αστειάκια. Καθώς μάλιστα πρόκειται για τη νιοστή πρόκληση των επιγόνων του Φράνκο ενάντια στη κυβέρνηση και στο πληθυσμό της Καταλονίας την ώρα που αυτή οδεύει προς την οριστική απόσχιση και την κήρυξη της ανεξαρτησίας της, τα πάντα είναι πια πιθανά. Ακόμα και μια τόσο «απίθανη και όμως αληθινή» αιτία να πυροδοτήσει τη γενικευμένη σύρραξη…
Όταν στις 14 του περασμένου Αυγούστου διαπιστώναμε την «κατάρρευση του αμερικανικού δικομματισμού» (1) σχεδόν κανένας δεν φάνηκε να παίρνει στα σοβαρά αυτή τη διαπίστωση και τις κατακλυσμικές πλανητικές συνέπειές της. Σήμερα, δηλαδή μόλις δυο μήνες αργότερα και λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, όχι μόνο αυτή η κατάρρευση βγάζει κυριολεκτικά μάτια, αλλά και μπορούμε πια άνετα να διαπιστώσουμε κάτι πολύ πιο σοβαρό και… πολλά υποσχόμενο: την χωρίς προηγούμενο –τουλάχιστον από την εποχή του μεγάλου κραχ του 1929- πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση της βορειοαμερικανικής (αστικής) δημοκρατίας, που θα μπορούσε να οδηγήσει προσεχώς σε κοινωνικές εκρήξεις και πολιτικές ανατροπές ιστορικών διαστάσεων!
Συνέντευξη στον Benjamin Lemoine, 
Το κείμενο του Αντρέου (Αντρές στα Ισπανικά) Νιν που ακολουθεί ενδιαφέρει για τουλάχιστον τρεις λόγους: Καταρχήν επειδή φωτίζει τις περίφημες «ημέρες του Μάη 1937» στη Βαρκελώνη, που σε σημαντικό βαθμό έκριναν την πορεία του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και οδήγησαν στην ήττα την επανάσταση. Κατόπιν, επειδή πρόκειται για μια μαρτυρία από πρώτο χέρι ενός πρωταγωνιστή αυτών των γεγονότων, που ταυτόχρονα ήταν και η πιο εμβληματική προσωπικότητα της ισπανικής επανάστασης. Και τέλος, επειδή όλα δείχνουν ότι αυτό το κείμενο και ο συγγραφέας του επιστρέφουν στην πιο καυτή καταλανική επικαιρότητα καθώς είναι πια βέβαιο ότι το 2017 θα δει όχι μόνο την ανεξάρτητη Καταλονική Δημοκρατία να παίρνει σάρκα και οστά (το τελικό δημοψήφισμα για την οριστική απόσχιση από το Ισπανικό Κράτος ορίστηκε για το Σεπτέμβρη 2017) αλλά και τη σύγκρουση μεταξύ του αστικού και του επαναστατικού καταλανισμού να κυριαρχεί στη πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Σίγουρα, ο ηγέτης της ισπανικής σοσιαλδημοκρατίας (PSOE - Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) Πέδρο Σάντσες δεν είναι Τζέρεμι Κόρμπιν. Ωστόσο, το ενδοκομματικό πραξικόπημα που αντιμετωπίζει από προχτές μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με εκείνο που αντιμετώπισε αυτό το καλοκαίρι –προς το παρόν με επιτυχία- ο δημοφιλής και δημοκρατικά (επαν)εκλεγμένος ηγέτης του Βρετανικού Εργατικού κόμματος. Σημείο των καιρών; Προφανώς ναι, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι μέσα σε 3-4 μήνες, οι δεξιές νεοφιλελεύθερες πτέρυγες και το διεφθαρμένο κατεστημένο δυο μεγάλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης δεν δίστασαν να οργανώσουν ενδοκομματικά πραξικοπήματα και να διασπάσουν τα κόμματά τους προκειμένου να ανατρέψουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες τους επειδή αυτές αρνούνται να συνεχίσουν να στηρίζουν άνευ όρων τις πολιτικές λιτότητας!
Συνέντευξη στον Benjamin Lemoine, 
«Επίσης, ο κ. Τσίπρας, είπε χωρίς να αναφέρεται στους οκτώ, ότι γενικώς οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα.» (ΜΜΕ)
Οι κρίσεις του χρέους της περιφέρειας συνδέονται με κρίσεις που συμβαίνουν στις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και χρησιμοποιούνται για την υποταγή των κρατών. Το κείμενο τοποθετεί τις κρίσεις του χρέους των χωρών της «περιφέρειας» από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα εντός μιας ιστορικής προοπτικής. Από την Λατινική Αμερική έως την Κίνα, περνώντας από την Ελλάδα, την Τυνησία, την Αίγυπτο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το χρέος χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο εξουσίας και ως μέσο συσσώρευσης πλούτου προς όφελος των κυρίαρχων τάξεων.
Πυροδότης αλλά συνάμα και γνήσιο τέκνο μιας κρίσης που κλονίζει τα θεμέλια της αμερικανικής κοινωνίας, το μαζικό κίνημα που γεννήθηκε και γιγαντώθηκε υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς γίνεται τώρα το πλαίσιο μέσα από το οποίο ξεπηδούν, το ένα μετά το άλλο, τα κινήματα που όχι μόνο αμφισβητούν αλλά και έρχονται σε σύγκρουση με το ίδιο το βορειοαμερικανικό σύστημα! Και φυσικά, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σε αυτό τον –ιστορικών διαστάσεων- ξεσηκωμό είναι περίπου αναπόφευκτο να πρωταγωνιστούν οι πιο καταπιεσμένοι από τους καταπιεσμένους: Οι λαοί των ιθαγενών εθνών που μας έμαθαν να αποκαλούμε «ερυθρόδερμους», η κοινότητα των Αφροαμερικανών απογόνων των πρώην σκλάβων, και οι κατ’εξοχήν μισθωτοί σκλάβοι που είναι οι κάθε λογής επισφαλώς εργαζόμενοι. 
Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από εξελίξεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν καίρια το παρόν και το μέλλον των ΗΠΑ, αλλά και όλου του κόσμου. Στην κυριότερη από αυτές τις εξελίξεις, διαψεύδοντας τις ποικίλες Κασσάνδρες που είχαν προβλέψει τη διάλυσή του, το πρωτοφανές σε διαστάσεις κίνημα που δημιουργήθηκε για να στηρίξει την εκλογική καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς μετεξελίσσεται τώρα σε ένα λαϊκό ενωτικό κίνημα/οργάνωση με το όνομα «Η Επανάστασή μας» (Our Revolution), που θα λειτουργεί και θα δρα ανεξάρτητα από εκλογικές σκοπιμότητες και αναμετρήσεις!
Τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στην πλανητική υπερδύναμη που επηρεάζει όσο καμιά άλλη τις τύχες της ανθρωπότητας; Δεν είναι μόνον ότι την προεδρία της διεκδικούν ο Τράμπ και η Χίλαρι, οι δυο πολιτικοί που, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι οι πιο αποκρουστικοί και μισητοί για τους Αμερικανούς πολίτες. Ούτε καν ότι τα δυο μεγάλα κόμματά της που μονοπωλούν εδώ και δυο αιώνες (!) την εξουσία κλυδωνίζονται επικίνδυνα και είναι περίπου ετοιμόρροπα. Είναι και ότι μέσα στις 3-4 τελευταίες μέρες, είδαμε και ακούσαμε πρώτα τον ένα από τους υποψηφίους προέδρους, τον άκρως επικίνδυνο Ντόναλντ Τραμπ να απειλεί με ελάχιστα καλυμμένο τρόπο με δολοφονία την αντίπαλό του Χίλαρι Κλίντον. Και αμέσως μετά τον «σύμβουλο στρατηγικής» της Κας Κλίντον να ζητάει χωρίς κανένα ενδοιασμό, και μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση από το CNN, να δολοφονηθεί ο «μπάσταρδος» («son of a bitch») πασίγνωστος ιδρυτής των Wikileaks Τζούλιαν Ασάνζ!
Σε όλους αυτούς που κλαίνε και οδύρονται επειδή «εξαγριωμένοι Βραζιλιάνοι» πολίτες προσπαθούσαν σχεδόν κάθε μέρα να σβήσουν την «ολυμπιακή φλόγα», έχουμε να πούμε δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τα ίδια και χειρότερα είχαν συμβεί στην πρώτη λαμπαδηδρομία του 1936 όταν –διορατικοί, όπως αποδείχτηκε- Τσέχοι πολίτες πετροβολούσαν τους γερμανόφωνους λαμπαδηδρόμους που διέσχιζαν τη χώρα τους, καθώς ήταν φανερό ότι η διαδρομή που ακολουθούσαν διέγραφε τα όρια του μεγάλου Τρίτου Ράιχ που θα γινόταν εφιαλτική πραγματικότητα τέσσερα χρόνια αργότερα. Και κατόπιν, ότι περιμένουμε εδώ και δεκαετίες με αδημονία τη στιγμή που αυτή η φλόγα θα σβήσει οριστικά και αμετάκλητα! Γιατί; Μα, απλούστατα επειδή «η ολυμπιακή φλόγα» είναι «μια θαυμάσια ιδέα του Δρος Γκέμπελς», όπως σωστά διαπίστωνε ο τίτλος του ολοσέλιδου άρθρου της «ημετέρας» Εστίας τον Αύγουστο του 1936…