Με αφορμή ένα εξωφρενικό άρθρο για τις αγροτικές κινητοποιήσεις

Με τους δεξιούς και ακροδεξιούς αγροτοπατέρες ή με τα ταξικά αγροτικά συνδικάτα και τους ριζοσπάστες οικολόγους;

του Γιώργου Μητραλιά

Η υπό εξέλιξη κινητοποίηση των αγροτών είναι σίγουρα ιστορική καθώς γίνεται ταυτόχρονα σε όλη την Ευρώπη (!) και παίρνει, σε αρκετές περιπτώσεις, τη μορφή και τις διαστάσεις μιας αληθινής εξέγερσης! Όμως, αυτή η τόσο μαζική, γενικευμένη και παρατεταμένη αγροτική κινητοποίηση δεν αναδεικνύει μόνο τη δυστυχία της μεγάλης πλειοψηφίας των Ευρωπαίων αγροτών, που έχουν να αντιμετωπίσουν όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες για να ζήσουν από τη δουλειά τους. Αναδεικνύει επίσης τις όλο και μεγαλύτερες ταξικές διαφοροποιήσεις και, συχνά έντονες, ταξικές αντιθέσεις στο εσωτερικό αυτού, που αρκετοί στη χώρα μας, επιμένουν να αποκαλούν -γενικά και αφηρημένα- “αγροτιά”.

Την αφορμή για αυτό το κείμενο μας προσέφερε ένα άρθρο που λάβαμε από γνωστή (ακρο)αριστερή ιστοσελίδα, που μας επισήμανε μάλιστα ότι πρόκειται για “πολιτικό ιδεολογικό κείμενο”.(1) Ο τίτλος του (“Οι αγρότες της ΕΕ διαδηλώνουν ενάντια στον οικολογικό φονταμενταλισμό και τις αθρόες ουκρανικές εισαγωγές”) είναι σαφής: αντικείμενο του άρθρου είναι η κινητοποίηση και τα αιτήματα των αγροτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οποία λοιπόν έκπληξη όταν διαβάζοντας το άρθρο, είδαμε να “εξηγείται” η υπό εξέλιξη ιστορική αγροτική κινητοποίηση, αποκλειστικά και μόνο με δηλώσεις και “αναλύσεις” δεξιότατων νεοφιλελεύθερων ή και ακροδεξιών οργανώσεων και αγροτοπατέρων, και να αγνοούνται πλήρως (ούτε μια λέξη!) οι αριστερές και ταξικές οργανώσεις και συνδικάτα των αγροτών, που μετέχουν στις κινητοποιήσεις και πολεμούν συχνά στα οδοφράγματα τις δυνάμεις καταστολής των ευρωπαϊκών κρατών!

Ας δούμε όμως από την αρχή τις “μαρτυρίες” που επικαλείται το επίμαχο άρθρο για να παρουσιάσει και να εξηγήσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις, επικεντρωνόμενοι στη Γαλλία, όπως εξάλλου το κάνει και το ίδιο άρθρο. Η πρώτη από αυτές είναι του Jérémy Decerle, που αναφέρεται ως “ευρωβουλευτής”. Μια ματιά στο βιογραφικό του μας λέει ότι είναι μεν ευρωβουλευτής αλλά του...Μακρόν. Πράγμα φυσιολογικό, καθώς ο κ. Ευρωβουλευτής διετέλεσε πρόεδρος των “Νέων Αγροτών”, που είναι παράρτημα της FNSEA, δηλαδή της γαλλικής ΠΑΣΕΓΕΣ, που συμπαρατάσσεται μόνιμα με τη γαλλική κυβερνητική δεξιά με την οποία συν-διαμορφώνει εξάλλου τη γαλλική αγροτική πολιτική.

Καμία λοιπόν έκπληξη όταν η δεύτερη “εξήγηση” των αγροτικών κινητοποιήσεων στην οποία αναφέρεται το ίδιο άρθρο είναι του προέδρου αυτής της FNSEA, του Arnaud Rousseau. Ποιος είναι ο κ. Rousseau; Είναι ιδιοκτήτης έκτασης...7.000 στρεμμάτων με σιτηρά και κυρίως, πρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες αγροδιατροφικές πολυεθνικές του κόσμου, της Avril, που το 2022 είχε τζίρο... 9 δισεκατομμύρια ευρώ! Πραγματικά, ο κατάλληλος άνθρωπος για να μας πληροφορήσει για τα αιτήματα, τις κινητοποιήσεις και τη δυστυχία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Γάλλων και Ευρωπαίων αγροτών…

Η τρίτη αναφορά του άρθρου είναι και η πιο σκανδαλώδης. Πρόκειται για τη μαρτυρία της Coordination Rurale (Αγροτικού Συντονιστικού), που αντιπολίτευεται σκληρά την FNSEA, αλλά από τα δεξιά, ή μάλλον από τα ακροδεξιά! Δυο λόγια λοιπόν για αυτό το δεύτερο σε δύναμη αγροτικό συνδικάτο (21% των ψήφων στις τελευταίες εκλογές), που αποτελεί εμβληματική περίπτωση της ραγδαίας ανόδου της ακροδεξιάς τόσο στη Γαλλία, όσο και -δυστυχώς- σχεδόν παντού στην Ευρώπη. Πρόσκειται στο κόμμα της Μαρίν Λε Πεν, και περισσότερο στον διαβόητο ρατσιστή και φιλοφασίστα Ερίκ Ζεμούρ, αλλά υποστηρίζεται πολύ ενεργά και από τις νεοναζιστικές συμμορίες, που αυξάνουν κι αυτές τελευταία την επιρροή τους. Μέλη της CR διακρίνονται μάλιστα τον τελευταίο καιρό για τις αθρόες δολοφονικές επιθέσεις τους εναντίον αγωνιστών αγροτικών και οικολογικών οργανώσεων και κινημάτων…καθώς χαίρουν , όπως εξάλλου και τα μέλη των δεξιών αγροτικών συνδικάτων που επιτίθενται σε νομαρχίες και άλλα κρατικά κτήρια, όχι μόνο πλήρους ατιμωρησίας, αλλά και της ...προστασίας της γαλλικής αστυνομίας, που έχει διακριθεί για τις δολοφονικές επιδόσεις της κατά των Κίτρινων Γιλέκων, των οικολογικών και απεργιακών κινημάτων, και κατά οποιουδήποτε τολμά να αμφισβητήσει την αυταρχική εξουσία του κ. Μακρόν.

Συνεπώς, δεν εκπλήσσει ότι τόσο η FNSEA όσο και η Coordination Rurale υποστηρίζουν σταθερά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και διακατέχονται από το ίδιο αβυσσαλέο μίσος για ό,τι μπορεί να βάλει ένα έστω και μικρό χαλινάρι στην καπιταλιστική τους ασυδοσία να κερδοφορούν σε βάρος της ζωής και της υγείας των κατοίκων του πλανήτη. Δηλαδή, δεν ανέχονται ακόμα και τα δειλά και ανεπαρκέστατα μέτρα των κυβερνώντων για την αντιμετώπιση της κλιματικής καταστροφής και τον περιορισμό των δηλητηριωδών φυτοφαρμάκων, και των τοξικών λιπασμάτων, ενώ φυσικά μισούν θανάσιμα τις οργανώσεις και τους αγωνιστές της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας! Άλλωστε, ένα από τα κύρια αιτήματα τους προς την κυβέρνηση είναι να...θέσει εκτός νόμου το αριστερό συνδικάτο των Γάλλων αγροτών Confédération Paysanne (Αγροτική Συνομοσπονδία), ακριβώς όπως έκανε, πάλι μετά από πιέσεις τους, με το κίνημα Soulevements de la Terre (Εξεγέρσεις της Γης) που συσπειρώνει πλήθος αριστερών και οικολογικών συνδικάτων, οργανώσεων και κινημάτων. Τελικά, προς μεγάλη απογοήτευση τους, αυτή η σκανδαλώδης αντιδημοκρατική απαγόρευση ακυρώθηκε από το Συμβούλιο Επικρατείας στο οποίο προσέφυγε το οικολογικό κίνημα…

Άρκεσε λοιπόν στην FNSEA και στο CR που η κυβέρνηση Μακρόν ικανοποίησε τα κύρια αιτήματα τους, για να τερματίσουν την κινητοποίηση τους. Και φυσικά, τα αιτήματα τους που ικανοποίησε ο Μακρόν δεν ήταν άλλα από εκείνα που και ο ίδιος εγκρίνει, στο όνομα βέβαια της πάταξης του περίφημου...”οικολογικού φονταμενταλισμού” : πήρε πίσω αρκετά από τα νομοθετήματα που περιόριζαν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου καθώς και άλλα που απαγόρευαν κάποια δηλητηριώδη φυτοφάρμακα και λοιπά τοξικά νεοκοτινοειδ εντομοκτόνα που είναι φοβερά επικίνδυνα για το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα και την υγεία των ανθρώπων. Αυτών των άμοιρων ανθρώπων απανταχού γης, που θυσιάζονται κυνικά στο βωμό της καπιταλιστικής απληστίας των μεγαλοκτηματιών και των πολυεθνικών της αγροβιομηχανίας.

Απομένει όμως να κάνουμε μια τελευταία παρατήρηση, που ίσως είναι και η πιο σημαντική όχι τόσο για το επίμαχο άρθρο, αλλά πρωτίστως για τον χώρο που εκφράζει: αποσιωπά και δεν λέει λέξη για τους άλλους αγρότες και για τα άλλα αγροτικά συνδικάτα της Γαλλίας, αυτά που πρόβαλαν εντελώς διαφορετικά ταξικά, αντι-νεοφιλελεύθερα, οικοσοσιαλιστικά και αντικαπιταλιστκά αιτήματα. Δεν λέει λέξη για την Confederation Paysanne (20% των ψήφων στις τελευταίες εκλογές) που όχι μόνο δεν ικανοποιήθηκε αλλά εξοργίστηκε από τις “παραχωρήσεις” του νεοφιλελεύθερου Μακρόν στους νεοφιλελεύθερους αγροτοπατέρες, και αποφάσισε να παραμείνει -έστω και μόνη- στα μπλόκα και στα οδοφράγματα. Δεν λέει μάλιστα λέξη ούτε για τα αδελφά αγροτικά συνδικάτα της Αγροτικής Συνομοσπονδίας σε άλλες χώρες, όπως π.χ. για το γερμανικό ABL που είναι κι αυτό μέλος του παγκόσμιου κινήματος της Via Campesina που εκπροσωπεί πάνω από 200 εκατομμύρια αγρότες σε όλο τον πλανήτη, ενώ αφιερώνει αρκετό χώρο στις τοποθετήσεις των Γερμανών αντιδραστικών αγροτοπατέρων. Στ’αλήθεια, πόσο εύγλωττη είναι αυτή η πολύ “περίεργη” σιωπή και η παντελής έλλειψη αλληλεγγύης σε μαχόμενους στην πρώτη γραμμή αντικαπιταλιστές αγρότες από μέρους ανθρώπων που θέλουν να λέγονται αριστεροί…

Και οι Έλληνες αγρότες; Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τους “δικούς μας” αγρότες; Ευτυχώς, έχουν και παραέχουν καθώς κάτι ξέρουν π.χ. οι Έλληνες μελισσοκόμοι και η παραδειγματική τωρινή κινητοποίηση τους, που προτάσσουν στα αιτήματα τους τα μέτρα για την καταπολέμηση της κλιματικής καταστροφής και που απαγορεύουν τα τοξικά φυτοφάρμακα εντομοκτόνα που σκοτώνουν μαζικά τις μέλισσες τους. Και φυσικά, το ίδιο ισχύει π.χ. για τους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου που πληρώνουν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν ακριβά την κλιματική αλλαγή που καλπάζει γεννώντας τους διαφόρους “μεσογειακούς κυκλώνες” τύπου Daniel που τους πνίγουν. Και προφανώς, δεν είναι διόλου τυχαίο που ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Αγροτών Θεσσαλίας «ΘΕΣγη» Παναγιώτης Καλφούντζος, μετέχει στη διαδικτυακή συζήτηση -κατά σύμπτωση τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου, τη μέρα ακριβώς που δημοσιεύεται αυτό το κείμενο μας- με αντικείμενο “τις αιτίες και τους δρόμους εξόδου από την αγροτική κρίση, στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ελλάδα”, μαζί με εκπροσώπους των γαλλικών και γερμανικών αριστερών αγροτικών συνδικάτων και οικολογικών κινημάτων, που το επίμαχο άρθρο απαξιώνει καν να αναφέρει.

Στη συνέχεια, μεταφράσαμε και παραθέτουμε ένα σπάνιο ντοκουμέντο μεγάλης σημασίας. Πρόκειται για την κοινή διακήρυξη υποστήριξης στους κινητοποιημένους αγρότες, που συν-έγραψαν και συν-υπογράφουν τα μεγάλα ταξικά συνδικάτα της υπαίθρου και της πόλης της Γαλλίας, με επικεφαλής την Confédération Paysanne (Αγροτική Συνομοσπονδία) και τη CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών). Καλή ανάγνωση…

Να ανατιμηθεί η εργασία για να απαντηθεί η γεωργική κρίση

Συνυπογράφεται από τις Confédération paysanne, CGT, Solidaires, FSU και MODEF. Δημοσιεύθηκε την 1η Φεβρουαρίου στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Libération.

Η κινητοποίηση του αγροτικού κόσμου αναδεικνύει ένα σκάνδαλο. Από τη μία πλευρά, όλο και περισσότεροι αγρότες και αγρότισες δεν ζουν πλέον από την εργασία τους. Από την άλλη, οι τιμές των τροφίμων εκτοξεύονται στα ύψη και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δυσκολεύονται να τρώνε σωστά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο πλούτος συλλαμβάνεται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων και τα σούπερ μάρκετ, των οποίων τα ποσοστά κέρδους φτάνουν σε επίπεδα ρεκόρ. Είναι αυτοί οι ίδιοι, τα αφεντικά της αγροδιατροφικής βιομηχανίας και τα αφεντικά των αλυσίδων των σούπερ μάρκετ, που συμμαχούν για να ρίχνουν την αμοιβή των αγροτών και που εκμεταλλεύονται τους μισθωτούς τους. Οι αιτίες της κακοδαιμονίας είναι οι ίδιες, τα αιτήματα είναι τα ίδια: να ζούμε αξιοπρεπώς από το επάγγελμά μας. Καλούμε τους εργαζόμενους και τους αγρότες να ενωθούν για να βάλουν τέλος στην κλοπή της εργασίας τους από τις πολυεθνικές και από τους μετόχους.

Το κίνημα των οργισμένων αγροτών και αγροτισών πρέπει να επιτρέψει την ανατίμηση της εργασίας. Ας θυμηθούμε: στη διάρκεια του Κόβιντ, οι εργασίες κοινής ωφέλειας χειροκροτήθηκαν: αγρότες, εργαζόμενοι στην περίθαλψη, σκουπιδιάρηδες, καμιονατζήδες, ταμίες σούπερ μάρκετ και δάσκαλοι. Πού βρίσκονται σήμερα αυτοί οι εργαζόμενοι και αυτές οι εργαζόμενες; Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να στεγαστούν, να σιτιστούν και να ζήσουν αξιοπρεπώς! Και δεν αναφερόμαστε στην άδικη και ανισόρροπη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, στη διάρκεια της οποίας οι αγρότες κινητοποιήθηκαν στο πλευρό των εργαζόμενων, προσφέροντας τρόφιμα από τα αγροκτήματά τους για να "ταΐσουν τον αγώνα".

Η δημόσια συζήτηση για τις συνθήκες εργασίας και το επίπεδο αμοιβής των αγροτών και αγροτισών πρέπει να επιτρέψει να αναπροσανατολιστούν οι δημόσιες πολιτικές ώστε να εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον και τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της γης. Αν δεν υπάρχουν αγρότες και αγρότισες που δουλεύουν, δεν υπάρχει φαγητό στο πιάτο μας. Τελεία και παύλα. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες που σηκώνονται μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, φροντίζουν τη γη και τα ζώα, είναι απαραίτητοι σε όλες και όλους μας, για να μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τις ατομικές ή συλλογικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.

Ο δημόσιος διάλογος για τις συνθήκες εργασίας και τα επίπεδα αμοιβών των αγροτών πρέπει να δώσει τη δυνατότητα να αναπροσανατολιστούν οι δημόσιες πολιτικές ώστε να εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον και τους εργαζόμενους της γης. Αν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι αγρότες, δεν θα υπάρχει φαγητό στο πιάτο μας. Τελεία και παύλα. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες που σηκώνονται μέρα με τη μέρα, φροντίζουν τη γη και τα ζώα, είναι απαραίτητοι για όλους μας, αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε τις ατομικές ή συλλογικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.

Και κατά βάθος, αυτό το ξέρουν καλά οι πάντες...Ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό των αγροτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, καταχρεωμένο και εξαρτημένο από ένα απάνθρωπο οικονομικό σύστημα. Όσο για τους εργάτες γης και τους εποχικούς εργάτες, συνδυάζουν επισφάλεια, χαμηλούς μισθούς και βαριές και ανθυγιεινές εργασίες. Ο αγροτικός κόσμος είναι κατά μία έννοια "στην άκρη", επειδή τα κοινωνικά δικαιώματα που παρέχονται σε αυτό το επάγγελμα είναι σκελετώδη: κανένα δικαίωμα στην ανάπαυση, άθλιες συντάξεις, ιδιαίτερα για τις αγρότισσες, δραματική μείωση των δημόσιων υπηρεσιών στην ύπαιθρο μας... Είναι ένα σκάνδαλο! Η μόνη απάντηση που παίρνουν είναι ο αγώνας δρόμου για να γιγαντωθούν. Για να προσπαθήσουν να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, πρέπει να παράγουν όλο και περισσότερο, να επεκταθούν και να χρεωθούν. Ως αποτέλεσμα, οι αγρότες βρίσκονται να εξαρτώνται από τις αγροτικές επιχειρήσεις, δεμένοι χεροπόδαρα, και οι αγρότες μετατρέπονται σε αγρο-μάνατζερ με λογική εργοδότη.

Είμαστε έτοιμοι να δούμε τον κόσμο της γεωργίας να συνεχίζει να αργοπεθαίνει μπροστά στα μάτια μας, με κατάληξη τη μετεγκατάσταση της γαλλικής φάρμας; Τα τελευταία 50 χρόνια, η έκταση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων έχει πολλαπλασιαστεί επί 4 και ο αριθμός των αγροτών έχει διαιρεθεί επί 4. Ποιο είναι το νόημα αυτής του αγώνα δρόμου προς τον γιγαντισμό; Ποιο είναι το νόημα να εξαναγκάζονται οι Γάλλοι αγρότες να παράγουν όλο και περισσότερο προκειμένου να πλημμυρίσουν τις αναδυόμενες χώρες με κοτόπουλα εντατικής εκτροφής και γάλα σε σκόνη;

Η ιστορία ξεκίνησε με τη λογική της φιλελευθεροποίησης που υποστηρίζει ο ΠΟΕ. Η γαλλική βιομηχανία δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο κοινωνικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ. Το εργοστάσιο Γαλλία μετεγκαταστάθηκε. Ο κόσμος της εργασίας πλήρωσε τα σπασμένα. Και οι αγρότες έχουν ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα. Ήρθε η ώρα να έρθουμε σε ρήξη με το δόγμα του ελεύθερου εμπορίου, που πνίγει το γεωργικό και διατροφικό σύστημα και τον αγροτικό κόσμο, που φέρνει τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε όλο τον κόσμο να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και τραβάει προς τα κάτω τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα.

Η απάντηση στην κινητοποίηση περνάει μέσα απότην αναγνώριση της εργασίας και από το τέλος της εμπορευματοποίησης της γεωργίας. Πρέπει να επιβληθεί μια ελάχιστη τιμή για την προστασία των αγροτών από τις πολυεθνικές. Είναι καιρός να εξαρτηθεί η είσοδος πρώτων υλών και εμπορευμάτων στην ευρωπαϊκή αγορά από το σεβασμό στις περιβαλλοντικές και κοινωνικές προδιαγραφές. Είναι καιρός να εναρμονιστούν προς τα πάνω τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα στην Ευρώπη.

Αντί για όλα αυτά και προκειμένου να αποφύγουν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τα εισοδήματα της αγροβιομηχανίας, η κυβέρνηση και τα αφεντικά των μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων εκτρέπουν τη συζήτηση στις περιβαλλοντικές προδιαγραφές. Η αμφισβήτησή τους θα αποτελούσε ένα τεράστιο πισωγύρισμα. Μέσω της εργασίας τους, οι αγρότες και οι αγότισες επηρεάζουν άμεσα τη μισή έκταση της Γαλλίας, την υγεία μας, τα τρόφιμά μας, το νερό μας – με λίγα λόγια, την καθημερινή μας ζωή. Χτυπημένοι ολομέτωπα από τον πολλαπλασιασμό των φυσικών καταστροφών, πληρώνουν επίσης υψηλό τίμημα για τη ρύπανση: ο καρκίνος είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των αγροτών.

Ακριβώς όπως οι εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία που υφίστανται τη μετεγκατάσταση της βιομηχανίας τους με το πρόσχημα της περιβαλλοντικής αλλαγής, οι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν τον πολλαπλασιασμό των περιβαλλοντικών προδιαγραφών, που βιώνονται σαν πρόσθετος μπελάς στην ήδη δύσκολη καθημερινότητά τους. Το να βάζεις το κοινωνικό και το περιβαλλοντικό να αντιτίθενται το ένα στο άλλο, δημιουργεί το αδιέξοδο στο οποίο ευδοκιμούν η ακροδεξιά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πώς μπορούμε να το ξεπεράσουμε και να αντιμετωπίσουμε την κοινωνική και οικολογική έκτακτη ανάγκη κατά μέτωπο και ταυτόχρονα; Έχοντας επιτέλους το θάρρος να επιτεθιύμε στο κεφάλαιο!

Όλο και πιο πολλοί Γάλλοι και Γαλλίδες θέλουν να τρώνε ποιοτικό φαγητό, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν. Όλο και περισσότεροι αγρότες θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο που παράγουν υιοθετώντας αγρο-οικολογικές πρακτικές, αλλά δεν έχουν αρκετή υποστήριξη για να κάνουν αυτή τη δαπανηρή μετάβαση. Να αυξήσουμε τους μισθούς και να ανατιμήσουμε την εργασία, να επανεξετάσουμε από μηδενική βάση την κατανομή των επιδοτήσεων και να προβούμε σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση του γεωργικού μοντέλου, να ποια είναι τα ζητήματα που πρέπει να ανοίξουμε για να επιτρέψουμε σε όλους και όλες να ζουν από τη δουλειά τους και να καταναλώνουν ποιοτικά τρόφιμα που παράγονται τοπικά!

Laurence Marandola, εκπρόσωπος της Confédération Paysanne

Sophie Binet, γενική γραμματέας CGT

Murielle Guilbert και Simon Duteil, συν-εκπρόσωποι Solidaires

Benoit Teste, γενικός γραμματέας FSU

Pierre Thomas,πρόεδρος Modef