Οι πολύ διδακτικές περιπτώσεις
της Γερμανίας και της Ελβετίας
Όταν η αμαρτωλή Δύση καρφώνει το ισραηλινό φέρετρο του Παλαιστινιακού λαού !
του Γιώργου Μητραλιά
Πρώτα τα γεγονότα : Η UNRWA (Υπηρεσία Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή) συντηρεί σχεδόν 4 εκατομμύρια Παλαιστίνιους πρόσφυγες, λειτουργώντας τα σχολεία και τα νοσοκομεία τους, ενώ παράλληλα τους εξασφαλίζει το πόσιμο νερό και την σίτιση τους.. Μόνο στη Γάζα, η UNRWA έχει 13.000 μισθωτούς. Το Ισραήλ κατηγορεί 12 από αυτούς ότι μετείχαν στην τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου. Η διεύθυνση της UNRWA απολύει 9 από αυτούς, ενώ ο δέκατος έχει πεθάνει. Αμέσως μετά, 11 χώρες της Δύσης ανακοινώνουν ότι σταματούν να χρηματοδοτούν την UNRWA, γεγονός που μεταφράζεται αυτόματα στο τέλος της UNRWA και ίσως και των Παλαιστινίων προσφύγων, καθώς αυτές οι 11 χώρες είναι οι κύριοι χρηματοδότες της οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών που -ουσιαστικά- κρατάει στη ζωή, από το 1949, γενιές Παλαιστίνιων προσφύγων…
Τα λόγια προφανώς περιττεύουν για να σχολιαστεί αυτή η τερατώδης απόφαση των 11 μεγάλων και μεσαίων χωρών της Δύσης, και ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Η κτηνωδία αυτής της απόφασης γίνεται μάλιστα ακόμα πιο τερατώδης αν ληφθεί υπόψη ότι οι περισσότερες -και πλουσιότερες- από αυτές τις 11 χώρες, έχουν να παρουσιάσουν ένα απίστευτα “πλούσιο” γενοκτονικό παρελθόν. Και το χειρότερο είναι ότι τουλάχιστον μερικές από αυτές, “δυσκολεύονται’ ή ακόμα και αρνούνται να το αναγνωρίσουν και να ζητήσουν έστω μια συγγνώμη από τα θύματα τους!
Δεν θα επεκταθούμε στην περίπτωση της Ιαπωνίας, οι αρχές της οποίας, με επικεφαλής τον εκάστοτε πρωθυπουργό, εξακολουθούν να αποδίδουν τιμές, μια φορά το χρόνο, στους εγκληματίες πολέμου συμπατριώτες τους που διέπραξαν κάτι που μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με γενοκτονία του κινέζικου λαού στη δεκαετία του 1930! Θα πούμε όμως μερικά λόγια παραπάνω για τις πολύ διδακτικές αλλά και αποτρόπαιες περιπτώσεις δύο άλλων από αυτές τις 11 τόσο “ενάρετες” χώρες, των πολύ πιο κοντινών μας ευρωπαϊκών χωρών που είναι η Ελβετία και η Γερμανία. Κι αυτό καθώς η σύνδεση του ένοχου παρελθόντος της τελευταίας με τη γενοκτονία της Γάζας ανέκυψε δημόσια με πρωτοβουλία του προέδρου της Ναμίμπια, δηλαδή ακριβώς της χώρας που έπεσε θύμα της -χρονικά- πρώτης γερμανικής γενοκτονικής επιχείρησης.
Αντιδρώντας λοιπόν στην -“σοκαριστική” όπως την χαρακτήρισε- απόφαση της Γερμανίας να σταματήσει την χρηματοδότηση της UNRWA αλλά και να στηρίξει το Ισραήλ στην εκδίκαση της προσφυγής της Νότιας Αφρικής εναντίον του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ο πρόεδρος της Ναμίμπια Hage Geingob κατάγγειλε “την ανικανότητα της Γερμανίας να βγάλει τα διδάγματα της φρικτής ιστορίας της” και πρόσθεσε:"Από ηθική άποψη, η Γερμανία δεν μπορεί να λέει ότι δεσμεύεται από την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Γενοκτονίας, συμπεριλαμβανομένης της εξιλέωσης της για τη γενοκτονία στη Ναμίμπια, ενώ υποστηρίζει το ισοδύναμο ενός ολοκαυτώματος και μιας γενοκτονίας στη Γάζα"!
Και να ευθύς αμέσως για τι πρόκειται: “Μεταξύ 1904 και 1908, περίπου το 80% του λαού Herero και το 50% του λαού Nama που ζούσαν στο έδαφος της σημερινής Ναμίμπια εξοντώθηκαν από τις δυνάμεις του Δεύτερου Ράιχ, δηλαδή περίπου 65.000 Herero και 10.000 Nama...το έγκλημα αυτό της αποικιακής ιστορίας της Αφρικής θεωρείται σήμερα η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα”. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το παραπάνω απόσπασμα όπως και τις περισσότερες από τις άλλες πληροφορίες για αυτή την “πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα”, τις αντλούμε από το... Memorial de la SHOAH, το συγκλονιστικό “μουσείο και κέντρο τεκμηρίωσης” του Παρισιού που είναι αφιερωμένο στο Ολοκαύτωμα του εβραϊκού λαού από το ναζιστικό Τρίτο Ράιχ. Σ’ Ομως, συνεχίζουμε: Τότε, στις 2 Οκτωβρίου 1904, ο επικεφαλής του γερμανικού εκστρατευτικού σώματος στρατηγός Λόταρ φον Τρότα υπέγραψε “εντολή εξόντωσης” (Vernichtungsbefehl) που διέτασσε: “Όλοι οι Herero πρέπει να να εγκαταλείψουν τη χώρα. Αν δεν το κάνουν, θα τους αναγκάσω με τα μεγάλα μου όπλα. τα κανόνια. Όποιος Χερέρο βρεθεί στο γερμανικό έδαφος.., οπλισμένος ή άοπλος, με ή χωρίς ζώα, θα εκτελεστεί. Δεν δέχομαι ούτε γυναίκες ούτε παιδιά. Πρέπει να φύγουν ή να πεθάνουν. Αυτή είναι η απόφασή μου για το λαό Herero". (1)
Και έτσι έγινε. Όχι όμως μόνο με σφαίρες και οβίδες, αλλά και με την πείνα και τη δίψα στην έρημο Καλαχάρι όπου σπρώχτηκαν οι επιζώντες. Και επίσης με τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων και εξόντωσης όπου πέθαιναν σαν τις μύγες. Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι που συνέβη μετά από 35-40 χρόνια, καλώς σας το θυμίζουν. Και όχι μόνο επειδή ο πρώτος αποικιακός Γερμανός διοικητής της περιοχής των Χερέρος και Νάμα λεγόταν Γκέρινγκ, και ήταν... ο πατέρας του μετέπειτα ναζιστή στρατάρχη και υπαρχηγού του Χίτλερ Χέρμαν Γκέρινγκ. Αλλά κυρίως, επειδή μερικοί από τους γενοκτόνους του 1904 έζησαν αρκετά για να πρωταγωνιστήσουν και στο Ολοκαύτωμα του εβραϊκού έθνους 30 χρόνια αργότερα. Όπως π.χ. o Franz Ritter von Epp, δεξί χέρι του αποτρόπαιου φον Τρότα και ηγετικό στέλεχος του ναζιστικού κόμματος, που κατέπνιξε στο αίμα την εξέγερση του Σπάρτακου της Ρόζας Λουξεμπουργκ και εξόντωσε τους Εβραίους και τους Ρομά της Βαυαρίας όταν διετέλεσε ανώτατος διοικητής της...
Το χειρότερο στην περίπτωση της Γερμανίας δεν είναι όμως όλα αυτά. Είναι ότι μόλις το 2021, δηλαδή 100 χρόνια αργότερα (!), εδέησε η Γερμανία να αναγνωρίσει το έγκλημα της και να ζητήσει επίσημα συγγνώμη! Και ότι, παρά τις πιέσεις της Ναμίμπια και των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας της, η Γερμανία μόλις το 2011 τους επέστρεψε ...τα κρανία των προγόνων τους, πάνω στα οποία έκαναν τις ψευτοεπιστημονικές “μελέτες” τους οι ρατσιστές ανθρωπολόγοι του Βερολίνου, με επικεφαλής τον περιβόητο Όϊγκεν Φίσερ (Eugen Fischer), τον μέντορα και δάσκαλο του δήμιου του Άουσβιτς Γιόζεφ Μένγκελε!
Και λοιπόν, τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τη χώρα μας, και με τα προβλήματα της, μπορεί κάλλιστα να αναρωτηθεί κάποιος αναγνώστης. Η απάντηση είναι ότι έχουν σχέση, και μάλιστα μεγάλη καθώς αυτός ο πάπας της “φυλετικής υγιεινής” και του ευγονισμού Eugen Fischer έχαιρε ανέκαθεν τεράστιας εκτίμησης στην Ελλάδα, μεταξύ τόσο των γερμανοθρεμένων ανθρωπολόγων της, όσο και των κάθε λογής “εθνικιστών” και λοιπών ρατσιστών, πανεπιστημιακών και μη, καθωσπρέπει ακροδεξιών της. (2)
Ας έρθουμε όμως τώρα στην Ελβετία, ο υπουργός εξωτερικών της οποίας δικαιολόγησε την απόφαση της να διακόψει τη χρηματοδότηση της UNRWA με το επιχείρημα ότι "η Ελβετία έχει μηδενική ανοχή σε κάθε υποστήριξη της τρομοκρατίας και σε κάθε υποκίνηση μίσους ή βίας". Όλα καλά αν η χώρα του έκανε όντως αυτά που διαλαλεί. Όμως, το πρόβλημα είναι ότι από τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και μετά, η Ελβετία έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει το ακριβώς αντίθετο: διακρίνεται για την υποστήριξη της στους τρομοκράτες και υποκινητές μίσους και βίας. Και πριν απ’όλους, στον μεγαλύτερο από αυτούς, στον Χίτλερ, στο καθεστώς του και στον πόλεμο του!
Συγκεκριμένα, η Ελβετία των μεγαλοτραπεζιτών και των εμπόρων και κατασκευαστών όπλων, εξυπηρέτησε και υπηρέτησε όσο καμία άλλη χώρα το ναζιστικό καθεστώς. Με ποιο τρόπο; Καταρχήν, ως κλεπταποδόχος του Τρίτου Ράιχ, καθώς έκανε ό,τι αρνήθηκαν να κάνουν ακόμα και η Ισπανία του Φράνκο και η Πορτογαλία του Σαλαζάρ: δέχτηκε να βάλει στις τράπεζες της, και να “ξεπλύνει”, τον χρυσό των κεντρικών τραπεζών των κατακτημένων χωρών, αλλά και των -κυρίως Εβραίων- ιδιωτών, που είχε λεηλατήσει και κλέψει η ναζιστική Γερμανία! Και το έκανε επειδή αναδείχτηκε όχι μόνο σε αληθινό χρηματοκιβώτιο του ναζιστικού καθεστώτος, αλλά και στο κύριο χρηματοδότη του πολέμου του! Με ποιο τρόπο; “Ανταλλάσσοντας” το κλεμμένο χρυσάφι με ελβετικά φράγκα, το μόνο μετατρέψιμο νόμισμα εκείνης της εποχής που μπορούσε να αποκτήσει η Γερμανία, για να αγοράσει τις πρώτες ύλες (πετρέλαιο, καουτσούκ, κλπ) που είχε ανάγκη για να εξαπολύσει και να συνεχίσει τον πόλεμο της!
Ας δούμε όμως τις ελβετικές ενοχές από την αρχή τους. Ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ που εγγυήθηκε την περίφημη ελβετική “ουδετερότητα”για τον απλούστατο λόγο ότι μια κατακτημένη από το γερμανικό στρατό Ελβετία (όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί) δεν θα μπορούσε να έχει δικό της μετατρέψιμο νόμισμα για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του ναζιστικού καθεστώτος. Ανάγκες εντελώς ζωτικής σημασίας μια και τα θησαυροφυλάκια του ήταν εντελώς άδεια το 1939 εξαιτίας του αστρονομικού κόστους των πολεμικών προετοιμασιών του, που είχε καλύψει μόνο εν μέρει το χρυσάφι της ενσωματωμένης στο Ράιχ Αυστρίας, αναβάλλοντας μόνο για ένα χρόνο την πτώχευση της γερμανικής οικονομίας. Και είναι για όλους αυτούς τους λόγους, κοινή πια η διαπίστωση των πιο έγκυρων ιστορικών ότι χωρίς την Ελβετία και τις “υπηρεσίες” της, ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος θα είχε λήξει τουλάχιστον δυο χρόνια νωρίτερα, καθώς μάλιστα ήταν η ελβετική πολεμική βιομηχανία που εξόπλισε σε σημαντικό βαθμό τη Βέρμαχτ στα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου, όταν τα γερμανικά εργοστάσια βομβαρδίζονταν ανελέητα και μετατρέπονταν σε ερείπια. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι η πολεμική βιομηχανία Bührle-Oerlikon του κ. Bührle (μεγαλύτερη περιουσία της Ελβετίας) παρέδωσε τα τελευταία ταχυβόλα όπλα της στη Βέρμαχτ ελάχιστες μέρες πριν το τέλος του πολέμου, τον Απρίλη του 1945!...
Δεν ήταν όμως μόνον ότι η Ελβετικές αρχές και οι τραπεζίτες τους αποδέχτηκαν ακόμα και τα -τουλάχιστον- 120 κιλά χρυσού των δοντιών που είχαν αφαιρεθεί από τους μελλοθάνατους των διαφόρων στρατοπέδων. Ήταν και ότι ήξεραν πολύ καλά, πολύ έγκαιρα και μάλιστα “από πρώτο χέρι” για τα πρωτοφανή ναζιστικά εγκλήματα καθώς είχαν στείλει στο ανατολικό μέτωπο ομάδες Ελβετών γιατρών και νοσοκόμων για να περιθάλπουν τους τραυματίες της Βέρμαχτ, και ήταν αυτοί οι γιατροί που είδαν με τα μάτια τους και πληροφόρησαν τους συμπατριώτες για τις μαζικές δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων αμάχων σοβιετικών Εβραίων. Και δεν είχαν κανένα συνειδησιακό πρόβλημα να το κάνουν επειδή ήταν και οι ίδιοι οι Ελβετοί κυβερνήτες φανατικοί αντισημίτες, γεγονός που αποδεικνύεται από πλήθος επίσημων ντοκουμέντων όπως π.χ. εκείνο των διαπραγματεύσεων με τις ναζιστικές αρχές για τον “έλεγχο των ταξιδιωτών” με την φοβερή αποκάλυψη ότι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζιστές αλλά οι Ελβετοί ενάρετοι “φιλελεύθεροι” που σκαρφίστηκαν και πρότειναν, το 1939, στους Γερμανούς (που δέχτηκαν) τη διαβόητη σφραγίδα με το γράμμα J (όπως Jude, Jew, Juif) που “κόσμισε” τα διαβατήρια των Εβραίων της Γερμανίας. Κι αυτό για να ξεχωρίζουν από τους άλλους Γερμανούς ταξιδιώτες ώστε να μην γίνονται δεκτοί ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελβετία! (3)
Όπως όμως και στην περίπτωση της Γερμανίας, το χειρότερο είναι ότι η επίσημη Ελβετία έκανε τα πάντα στο μισό αιώνα που ακολούθησε για να κρύψει τις ενοχές της, συκοφαντώντας ή ακόμα και καταστρέφοντας όσους έψαχναν την αλήθεια ή ήταν οι ίδιοι αδιάψευστοι μάρτυρες της. Όπως π.χ. ο γενναίος Paul Grüninger, αρχηγός της αστυνομίας στο καντόνι του Saint Gall, που έβγαζε ψεύτικες ταυτότητες και χαρτιά σε κυνηγημένους Εβραίους, σώζοντας κυριολεκτικά 3.600 από αυτούς. Επειδή όμως ο Paul Grüninger αψήφισε τις εντολές και δεν έκανε ό,τι έκανε η επίσημη Ελβετία που δεν έδωσε άσυλο σε δεκάδες χιλιάδες Εβραίους ή ακόμα και παρέδωσε αρκετούς στη Γκεστάπο, ο Paul Grüninger δικάστηκε, καταδικάστηκε, του αφαιρέθηκε η σύνταξη, πέθανε πάμπτωχος με τη ρετσινιά του “προδότη της πατρίδας” το 1972, και τελικά η καταδίκη του ...“ακυρώθηκε’ μόλις το 1995!
Σταματάμε εδώ χωρίς να επεκταθούμε στο πάντα φλέγον (το 2024!) ζήτημα των χιλιάδων μεσοπολεμικών “αδρανών” εβραϊκών καταθέσεων στις ελβετικές τράπεζες, για την απόδοση των οποίων στους νόμιμους κληρονόμους, οι Ελβετοί τραπεζίτες απαιτούν συνήθως την επίδειξη αποδείξεων (!) που οι Εβραίοι καταθέτες θα έπρεπε να έχουν μαζί τους στους θαλάμους αερίων των διαφόρων στρατοπέδων εξόντωσης! Στ’αλήθεια, πόση δόση αλαζονείας, υποκρισίας και κυνισμού χρειάζεται ο Ελβετός ΥΠΕΞ για να τολμά να δηλώνει ότι “η Ελβετία έχει μηδενική ανοχή σε κάθε υποστήριξη της τρομοκρατίας και σε κάθε υποκίνηση μίσους ή βίας"; Όπως η επίσημη Γερμανία, έτσι και η επίσημη Ελβετία δεν δείχνουν διατεθειμένες να βγάλουν τα απαραίτητα διδάγματα από την πρόσφατη ιστορία τους. Και για αυτό αναποδογυρίζουν την ηθική και κάνουν αρετή την αμαρτία, για να παραμείνουν πάντα σταθερά στο πλευρό των καπιταλιστών τους και των εκάστοτε γενοκτόνων, αντικαθιστώντας απλώς τον παραδοσιακό αντισημιτισμό τους με την σημερινή ισλαμοφοβία τους…
Σημειώσεις
1. Συστήνουμε την παρακάτω “εικονογραφημένη ιστορία” του συνεργάτη της Al Jazeera Καναδού καλλιτέχνη και δημοσιογράφου Danylo Hawaleshka, με τον εύγλωττο τίτλο “Israel, Gaza, Germany and the genocide in Namibia”: https://www.aljazeera.com/
2. Για πολύ περισσότερες και έγκυρες πληροφορίες και αναλύσεις, βλέπε τον τόμο “Φυλετικές θεωρίες στην Ελλάδα” (516 σελ), Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης και Εκδόσεις Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
3. Για όλα αυτά και για πάρα πολύ περισσότερα, δείτε το συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ “L’honneur perdu de la Suisse” (Η χαμένη τιμή της Ελβετίας) που πρώτα απαγορεύτηκε (1997) από τις ελβετικές αρχές και κατόπιν “απελευθερώθηκε” μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στο οποίο προσέφυγαν οι δημιουργοί του: https://www.rts.ch/play/tv/