ΒΟΣΝΙΑ, ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

(7 Μαίου 1993)

του Γιώργου Μητραλιά

Διαβάζουμε και ακούμε ότι “τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν” κι ότι αυξάνει ο κίνδυνος πολεμικής σύρραξης στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και εγώ ρωτάω και απορώ: Μα, μήπως δεν γίνεται εκεί πόλεμος εδώ και δυό χρόνια;

Προφανώς όχι. Όλοι εμείς οι ειρηνόφιλοι δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους παρά μόνον όταν είναι να καταγγείλουμε τα άθλια πολεμικά σχέδια του ιμπεριαλισμού. Όχι λοιπόν στη νατοϊκή επέμβαση που αναπόφευκτα θα αιματοκυλίσει τα Βαλκάνια. Όμως, τι γίνεται σύντροφοι με τον άλλο, τον υπαρκτό πόλεμο; Με εκείνον που ΉΔΗ μεταβάλει σε κρανίου τόπο την Κροατία και τη Βοσνία; Μήπως η σιωπή μας μπορεί να εκληφθεί ως απόπειρα να χωρίσουμε τους πολέμους σε “καλούς” και “κακούς”, σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, σε αξιοπρόσεκτους και σε άνευ σημασίας;

Διαβάζουμε και ακούμε ότι “αυξάνουν συνεχώς οι πιέσεις στους Σέρβους”. Όμως οι μόνες πιέσεις που γνωρίζουμε είναι εκείνες που ασκούνται με κάθε τρομοκρατικό μέσο πάνω στα εκατομμύρια θύματα του αποτρόπαιου “εθνικού ξεκαθαρίσματος”. Που κατά σύμπτωση δεν είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους Σέρβοι, αλλά Μουσουλμάνποι και Κροάτες.

Η μαρτυρία του Γιάνη Βαρουφάκη: συντριπτική κατά του ίδιου του εαυτού του

Πέμπτο μέρος

Εξ αρχής, Βαρουφάκης και Τσίπρας εφαρμόζουν έναν προσανατολισμό προορισμένο να αποτύχει

του Eric Toussaint

Προειδοποίηση: Η σειρά άρθρων που αφιερώνω στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, Ανίκητοι Ηττημένοι, αποτελεί έναν οδηγό για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της αριστεράς που δεν θέλουν να αρκεστούν στην κυρίαρχη αφήγηση που δίνουν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις της τρόικας. Αναγνώστε και αναγνώστριες που δεν ικανοποιούνται επίσης από την εκδοχή που προτείνει ο πρώην υπουργός οικονομικών¹. Σε αντίστιξη με την διήγηση του Βαρουφάκη, αναφέρω γεγονότα τα οποία αποσιωπά και εκφράζω μια γνώμη διαφορετική από την δική του περί του τί έπρεπε να πράξει και τί έπραξε. Η διήγησή μου δεν υποκαθιστά την δική του, διαβάζεται παράλληλα.

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Έκτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Στη γενική συνέλευση, ο Λόυντ Τζωρτζ έδωσε μια απάντηση που έλεγε πολλά: 

«Η Ρωσία μπορεί να λάβει άφθονη βοήθεια, αλλά αν θέλει να την λάβει, δεν πρέπει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο και να μοιάζει κατά κάποιον τρόπο να το κάνει επίτηδες και να προκαλεί και να προσβάλλει τα αισθήματα, ονομάστε τα προκαταλήψεις, τα αισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων (…)

Σαν σήμερα πριν από ακριβώς 100 χρόνια (3 Φεβρουαρίου 1918) το νεαρό επαναστατικό Σοβιετικό Κράτος αποκήρυσσε -και δεν πλήρωνε ποτέ- τα χρέη της τσαρικής και αστικής Ρωσίας!

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Πέμπτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Το κείμενο αυτό που αποτελούσε πραγματική πρόκληση από πλευράς των δυτικών δυνάμεων οδήγησε την σοβιετική αντιπροσωπεία να έλθει τις αμέσως επόμενες ώρες σε επαφή με την γερμανική αντιπροσωπεία την οποία Παρίσι και Λονδίνο κρατούσαν λίγο σε απόσταση. Οι πρωτεύουσες αυτές ήλπιζαν να πείσουν του σοβιετικούς Ρώσους να δεχτούν τους παραπάνω όρους ή, τουλάχιστον, ένα μέρος τους, ώστε, στη συνέχεια, να διαπραγματευτούν υπό ευνοϊκές συνθήκες με τους Γερμανούς. Το ρωσικό ζήτημα είχε σαφώς προτεραιότητα.

Η μαρτυρία του Γιάνη Βαρουφάκη:
συντριπτική κατά του ίδιου του εαυτού του

Τέταρτο μέρος

Ο Βαρουφάκης συγκέντρωσε γύρω του οπαδούς της κυρίαρχης τάξης,
ως συμβούλους

Του Éric Toussaint

Αν δεν διαβάσατε ακόμη το Ανίκητοι Ηττημένοι του Γιάνη Βαρουφάκη, παραγγείλτε το στον βιβλιοπώλη σας. Διαβάζεται σαν πολιτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, έχει σασπένς, ανατροπές, προδοσίες … Το τεράστιο ενδιαφέρον του βιβλίου αυτού έγκειται στο ότι ο συγγραφέας δίνει την δική του εκδοχή των γεγονότων που επηρέασαν και επηρεάζουν ακόμη την διεθνή κατάσταση, ειδικά στην Ευρώπη αλλά και πέραν αυτής διότι η απογοήτευση που προκάλεσε η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς έχει σημαδέψει βαθιά τα πνεύματα.

Όταν τα φασιστικά παθήματα δεν γίνονται μαθήματα στην ελληνική αριστερά!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αφετηρία και συνάμα κίνητρο για την σύντομη εξιστόρηση της “υπόθεσης Ράντεκ-Σλάγκετερ” που ακολουθεί είναι η κρισιμότητα της κατάστασης που έχει δημιουργήσει η στάση ηγετικών στελεχών σημαντικού τμήματος της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς απέναντι στο ακροδεξιό συλλαλητήριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Ιανουαρίου 2018. Προσοχή λοιπόν επειδή οι σημερινές ελληνικές ομοιότητες, συμπτώσεις και αναλογίες με το πιο τραγικό ευρωπαϊκό μεσοπολεμικό παρελθόν είναι παραπάνω από εμφανείς…

Βρισκόμαστε στην Άνοιξη του 1923 και το Ρουρ, η καρδιά της βιομηχανικής Γερμανίας, βρίσκεται υπό γαλλική στρατιωτική κατοχή ως πολεμική επανόρθωση αλλά και εκδίκηση της νικήτριας Γαλλίας επί της ηττημένης Γερμανίας στο Πρώτο Παγκόσμιο μακελειό. Όπως θα έπρεπε να αναμένεται, ο ταπεινωμένος, εξαθλιωμένος και άνεργος γερμανικός λαός αντιστέκεται στον ξένο κατακτητή που λεηλατεί τη χώρα του και καταστέλλει με τις ξιφολόγχες τις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, ένα κύμα συγκίνησης και αγανάκτησης σαρώνει τη Γερμανία όταν οι γαλλικές στρατιωτικές αρχές κατοχής δικάζουν, καταδικάζουν και εκτελούν τον βετεράνο του πολέμου, ηγετικό στέλεχος των ακροδεξιών Frei Korps και ναζιστή Άλμπερτ Λέο Σλάγκετερ (Albert Leo Schlageter) που έχουν συλλάβει την ώρα που έκανε ένα από τα πολλά σαμποτάζ του.

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Τέταρτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Τον Απρίλη-Μάη του 1922, επί πέντε εβδομάδες, συγκαλείται μια σημαντική συνδιάσκεψη υψηλότατου επιπέδου. Το Βρετανός πρωθυπουργός, Λόυντ Τζωρτζ, έπαιξε κεντρικό ρόλο σ’αυτήν. Ο Λουί Μπαρτού, υπουργός του Γάλλου προέδρου Ραιμόν Πουανκαρέ, επίσης.

Ο κεντρικός στόχος ήταν να πειστεί η σοβιετική Ρωσία |31| να αναγνωρίσει τα χρέη που είχε αποκηρύξει το 1918 αλλά και να εγκαταλείψει τα καλέσματά της υπέρ της παγκόσμιας επανάστασης.

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Τρίτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Με την ανατροπή του τσαρισμού, τον Φλεβάρη του 1917, και την άνοδο στην εξουσία των μπολσεβίκων με συμμάχους τους σοσιαλιστές επαναστάτες της αριστεράς του Οκτώβρη, πολλά έγγραφα που έως τότε ήταν απόρρητα τίθενται στην διάθεση του κοινού (βλ. παρακάτω). Αυτό επιτρέπει στον Μπορίς Σουβαρίν, Γαλλο-ρώσο κομμουνιστή ακτιβιστή, να διαβάσει τα αυτοκρατορικά αρχεία της Ρωσίας. Ανακαλύπτει μιαν ευρεία επιχείρηση διαφθοράς του γαλλικού Τύπου που ξεκίνησε πριν από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και είχε ως στόχο την προώθηση, μεταξύ των Γάλλων πολιτών, της επένδυσης στους τίτλους του τσαρικού χρέους. Η υπόθεση αυτή, όπου προσωπικότητες με επιρροή διαφθείρονται αλλά και εκβιάζουν, καταγγέλλεται από την εφημερίδα L’Humanité επί πολλούς μήνες, μεταξύ 1923 και 1924, μέσα από μια καθημερινή σειρά άρθρων με τίτλο «Η αποτρόπαιη σαπίλα του γαλλικού Τύπου».

Το Χρέος

Έρευνα για το χρέος της Ελλάδας

Μια ταινία του Μαξιμ Κουβαρά

Παραγωγή: ZINTV
σε συνεργασία με την CADTM
26 λεπτά - Στα Γαλλικά με ελληνικούς υπότιτλους

Σύνοψη:

25 Ιανουαρίου 2015: ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ κερδίζουν τις ελληνικές εθνικές εκλογές. Η νίκη αυτή γεμίζει ελπίδα εκατομμύρια Έλληνες που θέλουν να θέσουν τέλος στη λιτότητα που επιβάλλεται εδώ και χρόνια. Σε ένα άνευ προηγουμένου πλαίσιο μέχρι σήμερα στην Ευρώπη, δημιουργείται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μια Επιτροπή αποτελούμενη από εμπειρογνώμονες από την Ελλάδα και άλλες χώρες, με αποστολή να διερευνήσει το ελληνικό χρέος, να αποκαλύψει το παράνομο μέρος του και το παρασκήνιο της δημιουργίας του.

Trailer:  Το Χρέος - Έρευνα για το χρέος της Ελλάδας

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Δεύτερη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Στις αρχές 1918, η σοβιετική κυβέρνηση ανέστειλε την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και, αρχές Φλεβάρη 1918, αποφάσισε την αποκήρυξη όλων των τσαρικών χρεών καθώς και των χρεών που, μεταξύ Φλεβάρη και Νοέμβρη 1917, είχε συνάψει η προσωρινή κυβέρνηση για να συνεχίσει τον πόλεμο. Ταυτόχρονα αποφάσισε να απαλλοτριώσει όλα τα υπάρχοντα των ξένων κεφαλαιοκρατών στη Ρωσία για να τα αποδώσει και πάλι στην εθνική περιουσία. Αποκηρύσσοντας τα χρέη, η σοβιετική κυβέρνηση έθετε σε εφαρμογή την απόφαση που είχε ληφθεί το 1905 από το σοβιέτ της Αγίας Πετρούπολης και τα διάφορα κόμματα που το στήριζαν. Αυτό προκάλεσε την ομόφωνη διαμαρτυρία των πρωτευουσών των συμμάχων μεγάλων δυνάμεων.

Πρώτη από έξι συνέχειες

 του Eric Toussaint

Τον Φεβρουάριο του 1918, η αποκήρυξη των χρεών στην οποία προχώρησε η σοβιετική κυβέρνηση ταρακούνησε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και οδήγησε σε ομόφωνη καταδίκη από πλευράς των κυβερνήσεων των Μεγάλων Δυνάμεων.

Αυτή η απόφαση αποκήρυξης εγγράφονταν στην συνέχεια του πρώτου μεγάλου κινήματος κοινωνικής χειραφέτησης που συντάραξε την ρωσική αυτοκρατορία, το 1905. Αυτό το ευρύ επαναστατικό κίνημα είχε προκληθεί από συνδυασμό πολλών παραγόντων: την κατατρόπωση των ρωσικών δυνάμεων στον πόλεμο με την Ιαπωνία, τον θυμό των αγροτών που απαιτούσαν γη, την απόρριψη της απολυταρχίας, τις διεκδικήσεις των εργατών... Το κίνημα ξεκίνησε με απεργίες στη Μόσχα, τον Οκτώβρη του 1905, κι επεκτάθηκε σε όλη την αυτοκρατορία υιοθετώντας ποικίλες μορφές αγώνα. Κατά την διάρκεια της διαδικασίας αυτό-οργάνωσης των λαϊκών μαζών γεννήθηκαν συμβούλια (τα «σοβιέτ», στα ρωσικά) αγροτών, συμβούλια εργατών, συμβούλια στρατιωτών…

Το εξάμβλωμα Τραμπ ως ανώτατο στάδιο του πιο θανατερού νεοφιλελευθερισμού!

του Γιώργου Μητραλιά

Ο Τραμπ δεν είναι παίξε γέλασε και εγκληματούν οι κυβερνήτες μας που καμώνονται πως δεν αντιλαμβάνονται το τρομακτικό μέγεθος της άμεσης και θανάσιμης απειλής που αποτελεί αυτός ο άνθρωπος και όλοι οι δικοί του για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας! Βεβαίως και πρόκειται για κάποιον πρωτοφανώς αμαθή, πρωτόγονο, ρατσιστή, χυδαίο και αγροίκο. Βεβαίως και ο Τραμπ είναι ανισόρροπος και παντελώς ανίκανος να ελέγξει τις αντιδράσεις του. Και βεβαίως μπορεί ανά πάσα στιγμή να τινάξει -στην κυριολεξία- τα πάντα στον αέρα!

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του μεγάλου Καταλανού επαναστάτη Andreu Nin, μαζί με την περυσινή μας σύντομη εισαγωγή, επειδή η (προφητική) επικαιρότητά του είναι  τώρα ακόμα μεγαλύτερη, ειδικά μετά από την εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργήσει το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών και η (νέα) νίκη των ανεξαρτησιακών κομμάτων.  

Οι καιροί έχουν γυρίσματα… και ο Αντρέου Νιν ξανά στην καρδιά της πιο καυτής επικαιρότητας!

Του Γ. Μητραλιά

Το κείμενο του Αντρέου (Αντρές στα Ισπανικά) Νιν που ακολουθεί ενδιαφέρει για τουλάχιστον τρεις  λόγους: Καταρχήν επειδή φωτίζει τις περίφημες «ημέρες του Μάη 1937» στη Βαρκελώνη, που σε σημαντικό βαθμό έκριναν την πορεία του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και οδήγησαν στην ήττα την επανάσταση. Κατόπιν, επειδή πρόκειται για μια μαρτυρία από πρώτο χέρι ενός πρωταγωνιστή  αυτών των γεγονότων, που ταυτόχρονα ήταν και η πιο εμβληματική προσωπικότητα της ισπανικής επανάστασης. Και τέλος, επειδή όλα δείχνουν ότι αυτό το κείμενο και ο συγγραφέας του επιστρέφουν στην πιο καυτή καταλανική επικαιρότητα καθώς είναι πια βέβαιο ότι το 2017 θα δει όχι μόνο την ανεξάρτητη Καταλονική Δημοκρατία να παίρνει σάρκα και οστά (το τελικό δημοψήφισμα για την οριστική απόσχιση από το Ισπανικό Κράτος ορίστηκε για το Σεπτέμβρη 2017) αλλά και τη σύγκρουση μεταξύ του αστικού και του επαναστατικού καταλανισμού να κυριαρχεί στη πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Πέρα από το αποτέλεσμα των εκλογών

  Η καταλανική κρίση κλιμακώνεται και...

αγριεύει!

Του Γιώργου Μητραλιά

Με δεδομένο ότι το μεγάλο ζητούμενο των καταλανικών εκλογών της 21ης Δεκεμβρίου είναι κατά πόσο τα τρία ανεξαρτησιακά κόμματα της απερχόμενης και “καταργημένης” κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θα εκλέξουν τουλάχιστον 68 βουλευτές για να είναι και πάλι πλειοψηφία, κάθε πρόβλεψη είναι πρακτικά αδύνατη. Ο λόγος απλός: Ελάχιστες ψήφοι αρκούν για να κερδηθεί ή να χαθεί αυτή η τόσο κρίσιμη 68η έδρα. Με άλλα λόγια, ελάχιστες ψήφοι χωρίζουν την εκλογική νίκη από την εκλογική ήττα…

Όμως, αν η έκβαση των εκλογών είναι εντελώς αβέβαιη το ίδιο δεν συμβαίνει και με τη συνέχεια των καταλανικών εξελίξεων που είναι σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμη. Ο λόγος και πάλι απλός: Παρά τις προγραμματικές και άλλες αδυναμίες των ηγεσιών του, το ανεξαρτησιακό κίνημα των Καταλανών είναι πια τόσο μαζικό, τόσο ριζοσπαστικό και τόσο (αυτο)οργανωμένο που καμιά κρατική καταστολή, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή, δεν μπορεί να το κάνει να συνθηκολογήσει και να εγκαταλείψει τον αγώνα του για δημοκρατία και ανεξαρτησία! Με άλλα λόγια, ό,τι κι αν βγει από τις καταλανικές κάλπες στις 21η Δεκεμβρίου, δεν είμαστε ακόμα παρά στην αρχή μιας μακράς και όλο και πιο σκληρής -αν όχι βίαιης και αιματηρής- αναμέτρησης που μέλλει να κλονίσει συθέμελα την Καταλονία, το Ισπανικό Κράτος αλλά και ολάκερη την Ευρώπη!

Ευημερώντας από την εξαθλίωση: τα «κοράκια» ή «ταμεία γύπες» κερδοσκοπούν πάνω στα χρέη των ιδιωτών

​του​ ​Eric Toussaint

Χάρη στην διεθνή εκστρατεία που ξεκίνησε η CADTM (http://www.cadtm.org/Petition-pour-defendre-et ), γνωρίζουμε την καταστροφική δράση των «ταμείων γυπών» (vulture funds) σε σχέση με τα δημόσια χρέη: αγοράζουν τίτλους δημοσίου χρέους σε εξευτελιστικές τιμές (5 ως 20 % της αρχικής αξίας των τίτλων) πριν προσφύγουν στα δικαστήρια για να ανακτήσουν ένα μέγιστο ποσοστό χρημάτων.

Ο ίδιος τύπος δραστηριότητας είναι σε πλήρη ανάπτυξη στον τομέα των χρεών των νοικοκυριών.

Σημειωτέο πως οι δυνατότητες επέκτασης είναι τεράστιες καθώς στην Ευρώπη ο όγκος των ιδιωτικών χρεών σε αναστολή πληρωμής ανέρχεται σε 1.000 δις ευρώ[1]. Με την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων, ο όγκος των αθετήσεων πληρωμών των χρεών των νοικοκυριών και των μικροεπιχειρήσεων θα αυξηθεί, αναπόφευκτα.

Η μέθοδος λειτουργίας  των vulture funds στον τομέα των ιδιωτικών χρεών είναι απλός. Αγοράζουν πακέτα μη εξυπηρετούμενων χρεών από τις τράπεζες[2], από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, τις εταιρείες στεγαστικών δανείων, τις εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες,... Τα εν λόγω πακέτα μη εξυπηρετούμενων χρεών αγοράζονται στο 10% της αξίας τους και, παρενοχλώντας τους οφειλέτες και με νομικές διαδικασίες, προσπαθούν οι Vulture Funds να ανακτήσουν το 20% με 30% της αρχικής αξίας.

45.000 Καταλανοί στις Βρυξέλλες:
Μια ιστορική διαδήλωση που τα ΜΜΕ ούτε είδαν ούτε άκουσαν!…

του Γιώργου Μητραλια

“Για μιαν ακόμα φορά, η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ για την Καταλονία δεν σημαίνει και ότι δεν σημειώνεται εκεί τίποτα άξιο να μνημονευθεί. Συμβαίνει μάλιστα το διαμετρικά αντίθετο”. Όχι, ο πιστός αναγνώστης των άρθρων μας δεν κάνει λάθος: Αυτές είναι όντως οι πρώτες αράδες του προηγούμενου κειμένου μας, (1) αλλά -αλίμονο- ταιριάζουν απόλυτα και στο σημερινό. Και καθώς φαίνεται, θα ταιριάζουν και στο επόμενο, στο μεθεπόμενο και σε όλα τα κατοπινά για το “καταλανικό ζήτημα”. Γιατί; Μα, επειδή η σιωπή των ΜΜΕ όχι μόνο είναι πιο εκκωφαντική από ποτέ, αλλά και είναι πια γενική, μεθοδευμένη, κεντρικά οργανωμένη και αρκούντως προκλητική για να στέλνει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται το εξής μήνυμα: “Καθείστε φρόνιμα αν δεν θέλετε να πάθετε αυτά που κάνουμε τώρα στους Καταλανούς”!

Εν μέσω της πιο απίστευτης καταστολής

Οι Επιτροπές Υπεράσπισης της Δημοκρατίας (CDR) φέρνουν τα πάνω κάτω στην Καταλονία!

Για μιαν ακόμα φορά, η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ για την Καταλονία δεν σημαίνει και ότι δεν σημειώνεται εκεί τίποτα άξιο να μνημονευθεί. Συμβαίνει μάλιστα το διαμετρικά αντίθετο.Για παράδειγμα, η καταστολή έχει πάρει πια ιστορικές διαστάσεις και ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο “εν καιρώ ειρήνης” και μάλιστα σε ένα ευρωπαϊκό “δημοκρατικό κράτος”, ανατρέπει βεβαιότητες, μας εισάγει σε μια νέα (εφιαλτική) εποχή και δημιουργεί εντελώς νέα δεδομένα για ολάκερη την Ευρώπη. Νέα δεδομένα που -λογικά- θα έπρεπε να κάνουν τους Ευρωπαίους δημοκράτες και αριστερούς να έχουν ξεσηκωθεί για να προλάβουν την επερχόμενη καταστροφή. Και ιδού εντελώς συνοπτικά τι συμβαίνει εν μέσω... προεκλογικής εκστρατείας και μόλις τρεις βδομάδες πριν από τις εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον της Καταλονίας.

Ιστορία των δημόσιων χρεών και η αποκήρυξή (μονομερής διαγραφή) τους

Συνέντευξη του Eric Toussaint από τον Erwan Manac’h για το γαλλικό εβδομαδιαίο περιοδικό Politis

Ολόκληρη η ανάλυσή σας βασίζεται στην ιδέα ότι το χρέος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιστορία. Γιατί;

Σε μια σειρά μειζόνων ιστορικών γεγονότων, το δημόσιο χρέος αποτέλεσε κυρίαρχο στοιχείο. Αυτό αληθεύει, από τις αρχές του 19^ου αιώνα, για τα Κράτη που μάχονταν για την ανεξαρτησία τους, στην Λατινική Αμερική από το Μεξικό ως την Αργεντινή, όπως και για την Ελλάδα. Για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο ανεξαρτησίας τους, οι αναδυόμενες αυτές χώρες συνήψαν δάνεια με τραπεζίτες του Λονδίνου, με λεόντειους όρους, που τις οδήγησαν στην πραγματικότητα σε έναν νέο κύκλο υποταγής.

Οι φοβερές αποκαλύψεις ή πώς
«το Ισπανικό Κράτος είναι ικανό για τα πάντα» ενάντια στον καταλανικό λαό!

του Γιώργου Μητραλιά

Ενώ οι Καταλανοί ψηφίζουν σε ένα μήνα και η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση τους αναγκάζεται να κάνει την προεκλογική της εκστρατεία από τις... Βρυξέλλες και τις φυλακές της Μαδρίτης (!), οι τρομακτικές αποκαλύψεις και οι εφιαλτικές καταγγελίες των 2-3 τελευταίων ημερών μεταβάλουν δραστικά το σκηνικό του καταλανικού δράματος και συνάμα  καταφέρουν θανάσιμο πλήγμα σε ό,τι απομένει από την ισπανική δημοκρατία. Και ιδού ευθύς αμέσως για τι ακριβώς πρόκειται...

Με τον αυταρχισμό των λίγων ή με την δημοκρατία των πολλών;

 Με το γενναίο καταλανικό λαό

ή με τους νεοφιλελεύθερους δημίους του;

 Του Γιώργου Μητραλιά

 Κυνηγημένη, λογοκριμένη, καταργημένη, φυλακισμένη, κακοποιημένη, τραυματισμένη και κατασυκοφαντημένη, αυτή η αιώνια εφήμερη Δημοκρατία της Καταλονίας πρέπει να φοβίζει περισσότερο από ό,τιδήποτε άλλο τους απανταχού γης -κάθε λογής και πολιτικής τοποθέτησης- δυνάστες της ανθρωπότητας για να της επιτίθενται με τέτοιο μένος όλοι μαζί και με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να την εξαφανίσουν από προσώπου γης! Τι μπορεί να είναι λοιπόν αυτό που τους κάνει να φοβούνται τόσο πολύ;

Μια αρχή απάντησης σε αυτό το καίριο ερώτημα ίσως μας δίνει ο εδώ και αιώνες, μόνιμος δήμιος της Καταλονίας, το ίδιο το Ισπανικό Κράτος με την σημαδιακή πράξη του να καταργήσει νόμους που ψήφισε το (δημοκρατικά εκλεγμένο και πια καταργημένο) Κοινοβούλιο της Καταλονίας. Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί οι καταλανικοί νόμοι που το Κράτος της Μαδρίτης έσπευσε κατά απόλυτη προτεραιότητα να καταργήσει πριν από μερικές μέρες; Ήταν δυο νόμοι με πολύ ουσία και ακόμα περισσότερο νόημα. Ο πρώτος απαγόρευε τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις για χρέη και ο δεύτερος εισήγαγε ριζοσπαστικά μέτρα αντιμετώπισης της κλιματικής καταστροφής! Με άλλα λόγια, ακριβώς ό,τι συνιστά το πιο κακό παράδειγμα προς αποφυγή για τους μενόμενους “από πάνω” και τους συνεργάτες τους...