Η εφιαλτική προοπτική
Ένας χρόνος Μπάιντεν και η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία μοιάζει
όλο και πιο πιθανή!
Του Γιώργου Μητραλιά
“Χάος”, “Εξέγερση”, “Επίθεση Όχλου”...ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ και οι απανταχού γης καγκελαρίες εξακολουθούν να περιγράφουν με αφθονία χαρακτηρισμών τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, ξεχνώντας όμως συστηματικά ένα χαρακτηρισμό, εκείνον που είναι εξάλλου και ο μόνος σωστός: Πραξικόπημα. Καραμπινάτο πραξικόπημα ή μάλλον απόπειρα πραξικοπήματος. Γιατί όμως όλος αυτός ο καλός κόσμος επιμένει να “ξεχνάει” το προφανές όταν τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και ένας ολόκληρος Νόαμ Τσόμσκι δεν διστάζει να δηλώσει ότι η περσινή επίθεση στο Καπιτώλιο ...“είναι ο ορισμός του πραξικοπήματος”; (1)
Η απάντηση είναι απλή: Εκείνα τα γεγονότα έπρεπε -πάσει θυσία- να υποβαθμιστούν! Να μην μαθευτεί η ιστορικών διαστάσεων πολιτική σημασία τους. Ή μάλλον, να γίνουν τα πάντα για να μάθουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη που τα παρακολούθησαν ...σε ζωντανή μετάδοση, να πιστεύουν αυτά που τους λένε τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί τους και όχι... τα ίδια τους τα μάτια! Και αυτό επειδή έπρεπε -και πρέπει- να προστατευθεί ο μύθος της σταθερής και ακλόνητης (αμερικανικής) “μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου”, του στυλοβάτη του “ελεύθερου κόσμου”. Γιατί; Μα, επειδή θα ήταν άκρως επικίνδυνο και αποσταθεροποιητικό να γίνει κοινή συνείδηση ότι αυτή “η μεγαλύτερη δημοκρατία” απειλήθηκε άμεσα -και εξακολουθεί να απειλείται- να καταλυθεί σαν να ήταν μια κοινή Μπανανία, μια χώρα που αρχίζει εξάλλου να μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με τη Γερμανία της δεκαετίας του 1930!…
Πραξικόπημα λοιπόν, που δεν αποτέλεσε όμως κεραυνό εν αιθρία καθώς προετοιμάστηκε και περίπου... αναγγέλθηκε δημόσια από τον εμπνευστή και πρωτεργάτη του Ντόναλντ Τραμπ δεκάδες φορές στους πολλούς μήνες που προηγήθηκαν της αποφράδας 6ης Ιανουαρίου 2021. Ωστόσο, και πάλι τα ίδια ΜΜΕ και οι ίδιοι πολιτικοί ούτε άκουσαν ούτε είδαν να έρχεται η μεγάλη θύελλα. Μάλιστα, έκαναν κάτι χειρότερο: ανάλωσαν τις δυνάμεις τους προσπαθώντας να πείσουν ότι οι απειροελάχιστοι που διαπίστωναν την καλπάζουσα εμφυλιοπολεμική κατάσταση και προειδοποιούσαν για το επερχόμενο πραξικόπημα ήταν περίπου γραφικοί, αναξιόπιστοι και εκτός αμερικανικής πραγματικότητας. Και πάντα με το αποστομωτικό επιχείρημα “τέτοια πράγματα δεν γίνονται στην Αμερική”...
Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλα αυτά είναι μεν θλιβερά αλλά ανήκουν στο παρελθόν. Θα ήταν όντως έτσι, αν δεν υπήρχε η συνέχεια, δηλαδή αν δεν βλέπαμε τα ίδια ΜΜΕ, τους ίδιους πολιτικούς και τους ίδιους εμβριθείς “ειδικούς αναλυτές” να αποσιωπούν επιμελώς την επερχόμενη καταστροφή! Γιατί; Μα, επειδή ο Μπάϊντεν και το Δημοκρατικό του κόμμα πάνε κατά διαόλου, και οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις φέρνουν τον Τραμπ να κατατροπώνει τον Δημοκρατικό αντίπαλό του αν γίνονταν τώρα προεδρικές εκλογές!
Δεν είναι όμως μόνο οι δημοσκοπήσεις που προμηνύουν μεγάλα δεινά. Είναι και αυτό που αποκαλεί -και πάλι- ο Τσόμσκι “υπό εξέλιξη μαλακό πραξικόπημα”(soft coup), δηλαδή το έρπον πραξικόπημα των Ρεπουμπλικάνων, που συνίσταται στην προετοιμασία της επικράτησης τους σε όλες τις προσεχείς εκλογές ακόμα και αν χάνουν καθαρά σε ψήφους και ποσοστά., μέσω σειράς ποικίλων μεθοδεύσεων που στοχεύουν στον αποκλεισμό από τις εκλογές εκατομμυρίων ψηφοφόρων που ανήκουν σε κοινότητες που παραδοσιακά καταψηφίζουν τους Ρεπουμπλικάνους (Αφροαμερικανοί, Λατίνοι, Ιθαγενείς, άποροι, άνεργοι, κ.ά.). Αυτό το “υπό εξέλιξη μαλακό πραξικόπημα”, που τουλάχιστον προς το παρόν είναι εντελώς αδιανόητο στη Γηραιά μας ήπειρο, δεν διεξάγεται εν κρυπτώ αλλά αντίθετα, γίνεται στο φως της ημέρας και έχει προχωρήσει ήδη πάρα πολύ με τις φροντίδες των ηγεσιών των περισσότερων Πολιτειών της χώρας που ελέγχονται από τους οπαδούς του Τραμπ. Ενδεικτικό της εφιαλτικής ατμόσφαιρας που επικρατεί είναι μάλιστα το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικάνοι πρωτεργάτες αυτού του “μαλακού πραξικοπήματος” αισθάνονται τόσο σίγουροι για την ατιμωρησία και τη δύναμή τους ώστε δεν διστάζουν να το υπερασπίζονται δημόσια με καραμπινάτα ρατσιστικά “επιχειρήματα” περί του αναγκαίου περιορισμού του δικαιώματος ψήφου μόνο στην “ανώτερη λευκή φυλή”, κλπ. Όχι μόνο αφαιρούν συστηματικά, Πολιτεία με Πολιτεία, το δικαίωμα ψήφου από εκατομμύρια πολίτες αλλά και δηλώνουν ...περήφανοι και ιστορικά δικαιωμένοι για το “επίτευγμα” τους, που παραπέμπει σε καιρούς που προηγήθηκαν του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865)!…
Γεγονός είναι ότι ένα χρόνο μετά την εκλογική ήττα του, ο Τραμπ ελέγχει τώρα το Ρεπουμπλικανικό κόμμα περισσότερο από όσο όταν ήταν πρόεδρος. Χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να τρομοκρατήσει και να συντρίψει την παραμικρή ενδοκομματική αμφισβήτηση του, ο Τραμπ έχει μετατρέψει το Ρεπουμπλικανικό κόμμα σε ένα εντελώς προσωπικό του μηχανισμό που έχει πια χάσει τα περισσότερα παραδοσιακά κομματικά του χαρακτηριστικά. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να αποδώσουμε αυτές τις επιτυχίες Τραμπ αποκλειστικά και μόνο στις μαφιόζικες μεθόδους που χρησιμοποιεί ενάντια στους αντιπάλους του. Στην πραγματικότητα, ο Τραμπ αντλεί κυρίως τη δύναμη του από την τυφλή υποστήριξη που -σύμφωνα με εκατοντάδες δημοσκοπήσεις, μελέτες και έρευνες- του προσφέρει αδιάλειπτα εδώ και 5-6 χρόνια το 30% -33% του πληθυσμού, δηλαδή πολλές δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών! Πρόκειται για τον αμετακίνητο σκληρό πυρήνα του τραμπισμού, που δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα να συμμεριστεί και να υποστηρίξει φανατικά ακόμα και τις πιο απίστευτες τερατολογίες του ηγέτη και γκουρού του. Ένα σκληρό πυρήνα μέσα στον οποίο ζει, κινείται, στρατολογεί και αναπτύσσεται η πανσπερμία των νεοφασιστικών, ναζιστικών, ρατσιστικών, ακροδεξιών και συνωμοσιολογικών (συχνά πάνοπλων) οργανώσεων και κινημάτων που απειλούν πια ανοικτά να αφανίσουν μια και καλή ό,τι απομένει από την αμερικανική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και μαζί της τους αντιρατσιστές, τους αντιφασίστες, τις φεμινίστριες, τους οικολόγους, και κατά προτεραιότητα, τους αριστερούς…
Φυσικά, η ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος και ο ίδιος ο Μπάιντεν έχουν τεράστιες ευθύνες καθώς δεν τόλμησαν και δεν τολμούν να αντιταχθούν ανοικτά και ουσιαστικά στον Τραμπ και στον τραμπισμό επειδή δεν θέλουν με τίποτα να διασπάσουν την αστική τάξη, να ανοίξουν τους κοινωνικούς ασκούς του Αιόλου και να διακινδυνεύσουν να πυροδοτήσουν μια λαϊκή έκρηξη χωρίς προηγούμενο, που θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τους ίδιους μαζί με ολάκερο το αμερικανικό κατεστημένο. Για αυτό εξάλλου, και αθετούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις τη μια μετά την άλλη χάνοντας σταδιακά την υποστήριξη των εργαζομένων και των καταπιεσμένων χάρη στους οποίους κατάφερε να εκλεγεί πέρυσι ο Μπάιντεν. Με αποτέλεσμα να πηγαίνουν από υποχώρηση σε υποχώρηση και από ήττα σε ήττα, κατευθείαν προς τη μεγάλη και εφιαλτική ανατροπή του 2024…(2)
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα φυσικά και δεν έχετε ακούσει λέξη ούτε από τους πολιτικούς μας, ούτε από τα καλά μας ΜΜΕ που προτιμούν να διαιωνίζουν το μύθο της, παρά τα προβλήματα της, πάντα ακμάζουσας και σταθερής “μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου”. Το κακό είναι μάλιστα ότι, πλην κάποιων λίγων τιμητικών εξαιρέσεων, δεν λέει λέξη ούτε και η αριστερά, που προτιμά να πιστεύει -και αυτή!- ακράδαντα ότι στην Αμερική “δεν (μπορούν να) γίνονται τέτοια πράγματα”. Όμως, το πρόβλημα δεν είναι το τι λένε και τι δεν λένε για τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ ή η αριστερά. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η ήδη διαγραφόμενη στον ορίζοντα επιστροφή του Τραμπ στο Λευκό Οίκο θα πυροδοτήσει ανάλογες τρομακτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς μάλιστα το έδαφος είναι ήδη προετοιμασμένο και γεμάτο από ιδιαίτερα εύφλεκτα υλικά. Και αυτό για ένα λόγο που οι πάντες δεν θέλουν ή “ξεχνάνε” να αναφέρουν: Επειδή η τραμπικής έμπνευσης σύμπραξη του πολύ μεγάλου κεφαλαίου με τα πιο αντιδραστικά και αντιδημοκρατικά κέντρα εξουσίας αποτελεί εδώ και μερικά χρόνια το ιδεολογικό κέντρο, τον επιχειρησιακό συντονιστή και τον κύριο χρηματοδότη των απανταχού Ευρώπης και γης αυταρχικών, αντιδημοκρατικών, ρατσιστικών και σκοταδιστικών δυνάμεων που έχουν ήδη εισβάλει στο πιο καυτό προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας! (3) Με πιο απλά λόγια, επειδή έχουμε να κάνουμε με μια πραγματική Μαύρη Διεθνή το κέντρο της οποίας βρίσκεται στις ΗΠΑ και είναι ο Τραμπ και το δίκτυο των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που τον στηρίζουν…
Συμπέρασμα: όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσουμε -επιτέλους- να αναζητούμε λύσεις στο γρίφο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του ακροδεξιού, ρατσιστικού και νεοφασιστικού κτήνους που ξανασηκώνει κεφάλι…
Σημειώσεις
1. Βλέπε Noam Chomsky: GOP’s Soft Coup Is Still Underway One Year After Capitol Assault:
2. Η παρούσα κατάσταση και οι προοπτικές της αμερικανικής αριστεράς, στις οποίες δεν αναφερόμαστε σήμερα, θα μπορούσαν να απασχολήσουν κάποιο προσεχές άρθρο μας.
3. Για το ρόλο που παίζει αυτό το τραμπικό διεθνές κέντρο σε δύο κεντρικής σημασίας πολιτικά μέτωπα, εκείνα της πανδημίας και της κλιματικής κρίσης, βλέπε δύο κείμενά μας: https://www.contra-xreos.gr/
https://www.contra-xreos.gr/